ஞானம்

என்றும் நிகழாதது என்றும் நிகழாது என நினைக்கும்

பொழுதுதே நிகழ்ந்தது.

அனைத்து அனுக்களும் தன்

ஈர்ப்பை விடுவித்து பரமணுத்துகள்களாக குவிந்து மெளனமாகியது.

குவிந்துகிடக்கும் இயல்பில் தன்முனைப்பு பேதங்களை காணவில்லை.

குவிந்துகிடப்பதை எங்கும் விரிந்த ஓரொளிப் பேரின்பம் காண்ணுற்றது.

அனுக்கருவின் அசைவில்லா நிலையில்

கரு பிளந்து வெடித்த ஆற்றலில் கரு அறுந்தது

அகத்தே நிகழ்ந்ததை புறத்தே கண்டதும்

நிகழ்ந்தது என்றும் நிகழாதது என்றது சுயம்.