Pages

Subscribe:

Ads 468x60px

மனிதனை இறைநிலைக்கு உயர்த்துவது சாஸ்திரம். இறையருளால் உயிர்கள் விழிப்புணர்வு பெற சாஸ்திரத்தை சாஸ்வதமாய் பயன்படுத்துவோம்.
"சாஸ்திர பிரம்ம ரூபேணாம் "

www.pranavapeetam.org

Friday, October 18, 2019

இமயமலை திருப்பயணம் - 2019 - அனுபவ தொடர்- பகுதி 2


கட்டுரை எழுதியவர் - மணிகண்டன்

                  அனைவருக்கும் நமஸ்காரம் இறையருளும் குருவருளும் துணைபுரிய எங்களின் ஹிமாலய பயண அனுபவத்தை பற்றி இங்கு பதிவிடுகிறோம். சுவாமிஜி ஹிமாலய பயண அறிவிப்பு வந்தவுடன் எங்கள் மனம் அடைந்த மகிழ்சிக்கு அளவில்லை. பலநாள் பசியில் இருப்பவருக்கு தேனில் ஊறிய பலாச்சுலை கிடைத்தது போன்று இருந்தது. காசி முக்திநாத் கும்பமேளா பயணத்தில் கலந்து கொள்ளாததால் இந்த வாய்ப்பை நழுவ விடக்கூடாது என்று சுவாமிஜியிடம் விண்ணப்பித்தோம் சுவாமிஜியின் ஹிமாலய வாட்ஸ்அப் குருப்பில் இணைத்ததும் இறையருளுக்கும் குருவருளுக்கும் நன்றி உரைத்தோம் 

சில நாட்களுக்குப்பிறகு சுவாமிஜி கேதர்நாத் கோவிலை அடைய 4 வழியைக் கூறினார்.

1. குதிரை

2. ஹெலிகாப்டர்

3. டோலி

4. நடத்தல்


இந்த கேள்வி எங்களை சிறிது திகிலடைய செய்தது. இருப்பினும் சுவாமிஜியின் முடிவே எங்களின் வழி எனக் கூறிவிட்டோம். குருப்பில் ஒருவர் சுவாமிஜியே சொல்லுமாறு கேட்டார் அதற்கு சுவாமிஜி பர்வதமலை போன்றது என எங்களுக்கு நடந்துவிட முடியும் என நம்பிக்கை ஊற்றெடுத்தது.


பிறிதொருநாளில் பனிமூடியமலையில் ஹெலிகாப்டரில் இருந்து வீடியோ எடுத்த காட்சியை பகிர்ந்து திகிலூட்டினார.; செப்டம்பர் 19 முதல் 25 வரையிலான பயண விவரங்களையும் என்ன கொண்டு வரவேண்டுமென்ற விவரங்களையும் கொடுத்தார். பயணத்திற்கு 1 வாரத்திற்கு முன்பு தேவையான பொருட்களை வாங்கி பேக்கங் செய்ய ஆரம்பித்தோம். 18ந் தேதி இரவு 12 மணிக்கு முழுவதும் முடித்தோம். இத்தனை நாட்களாக சென்னையில் மழையே இல்லை.ஆனால் இன்றைய இரவிலோ சோ… என மழை கொட்டியது.

காலையில் 7 மணிக்கு செக்கின் செய்ய வேண்டியதால் காலை 5 மணிக்கு எழுந்து 6 மணிக்கு ஆயத்தமாகி விட்டோம். வுhடகை கார் 6:10க்கு வருமாறு புக் செய்தோம். ஆனால் 6:50க்கு வந்தது. மழையோ நிற்காமல் எங்களை வாழ்த்தி வழியனுப்ப பொழிந்துகொண்டே இருந்தது.

கார் சிறிது மெதுவாகவே ஊர்ந்தது. இதயமோ மிக வேகமாக படபடத்தது. ஒரு வழியாக கார் மிதந்து 7:46க்கு சென்னை விமான நிலையத்தை அடைந்தது. 9 மணிக்கு விமானம் சென்னையிலிருந்து ஸ்ஸ்ஸ்… என புறப்பட்டது. 

      விமான பயணம் எனக்கு சிறிது பயமான பிராயணமாகவே இருக்கும். புல வருடங்களுக்கு முன் 2 முறை பயணம் செய்திருக்கிறேன். இதனால் சிறிது பதட்டம் மனதில் இருந்துகொண்டே இருந்தது.நாங்கள் அனைவரும் கடைசி வரிசை இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தோம். விமானம் மேலே பறக்கத் துவங்கும்முன் கண்களை இறுக்க மூடிய நிலையில் இருந்தேன் பயம் தெரியாமல் இருப்பதற்காக. இருந்தும் விமானம் மேலெழும்போது நெஞ்சம் படபடத்தது. சிறிது நேரத்திற்குப்பின் அமைதி அடைந்தது. இப்பொழுது மரங்கள் வண்டி கட்டிடம் அனைத்தும் சிறிய பொம்மைபோல் தெரிந்தது. பிறகு மேகத்திற்கு மேலே வானத்தில் விமானம் தஞ்சமடைந்தது. மேகங்கள் அனைத்தும் பார்பதற்கு வெண்ணிலா ஐஸ்கிரீம் போல இருந்தது. பழைய படங்களில் வருவதுபோல தேவர்களும் நாரதரும் வருகிறார்களா என்ற மாய எண்ணம் எங்களுக்கு வந்துபோனது. 

       அனுவும் திருமதி.அமுதா அவர்களும் சைலன்ட் ரிட்டிரீட்ல் கூறியபடி தியானம் செய்ய முயற்சிக்கலாம் என்றார்கள். அதை ஆமோதித்து அனைவரும் கண்கள் மூடிய நிலையில் சுவாசத்தை விமானத்தின் ஓசையோடு இணைக்க ஆரம்பித்தோம். 2 மணி நேர பயணத்திற்குப்பின் மும்பை விமான நிலையத்தை அடைந்தது. எங்களுடன் கொண்டு வந்திருந்த இட்லியை உண்டு பசியாறினோம். செக்யுரீட்டி செக் முடிந்தவுடன் டேராடூன் விமானத்திற்காகக் காத்திருந்தோம். 13:20 மணிக்கு விமானம் புறப்பட ஆயத்தமானது. இம்முறை கண்கள் மூடிய நிலையில் சுவாசத்தை விமானத்தின் ஓசையோடு இணைக்க ஆரம்பித்தோம். இப்பொழுது மனதில் சிறிதும் பயமில்லை. கவனம் முழுவதும் சுவாசத்துடனும் விமானத்தின் ஓசையோடும் இருந்தது. சிறிது நேரம் கழித்து கண்கள் திறந்து ஜன்னல் வழியே வெளியே பார்த்தோம். சித்த சாஸ்திரத்தில் சொன்னபடி மேகத்திற்குமேல் மனதை கொண்டு செல்ல முடியாதை இப்பொழுது நேரடியாகக் காண முடிந்தது. பிறகு மேகத்திற்குக் கீழே பறந்தபோது இயற்கையின் அன்னையின் பேரழகைக் காண முடிந்தது. ஆம் டேராடூன் முழுவதும் பச்சைக் கம்பளம் விரித்ததுபோல் இருந்தது. மனம் நிரைவடையும் முன்பு விமானம் ஏனோ கோபம் கொண்டு தரையிரங்கியது எங்களுக்கு சிறிது வருத்தமாக இருந்தது. எனினும் சுவாமிஜியின் வரவுக்காக முன்பே தரையிரங்கியது ஆனந்தமே. நாங்கள் கோவை குழுவின் வருகைக்காகக் காத்திருந்தோம். சிங்கபுர் பெங்களுர் குழுக்கள் முன்பே ஹரித்துவார் ஹோட்டல் அறையை அடைந்திருந்தனர்.



சுவாமிஜியின் விமானம் குறித்த நேரத்திலிருந்து 20 நிமிடங்களுக்கு முன்பே டேராடூனில் தரையிரங்கியது. நாங்கள் அனைவரும் சுவாமிஜியை வணங்கினோம். அனைவரும் சிறிய பேருந்து வந்தவுடன் ஹரித்துவார் ஹோட்டல் அறையை அடைந்தோம். அனைவரும் கங்காமாதாவிற்கான ஆர்த்தி காண ஆயத்தமானோம். சிறிய பேருந்து எங்கள் அனைவரையும் சுமந்துகொண்டு கங்கா ஸ்னானம் செய்யுமிடம் நோக்கி ஊர்ந்தது. எங்களுடைய காலதாமத்தினால் கங்காமாதாவிற்கான ஆர்த்தியைக் காணும் பாக்கியம் இழந்தோம். இருப்பினும் கங்கா ஸ்னானம் செய்ய வாய்ப்பளித்த இறையருளுக்கும் குருவருளுக்கும் நன்றி. எங்ஙளின் கங்கா ஆர்த்தி ஏக்கம் கங்கா தீர்த்தக்குளியலில் மறைந்தது. நம் அனைவருக்குமான அன்னை எங்களையும் அரவணைத்தது ஆனந்தமாய் இருந்தது. பிறகு அனைவரும் தங்களுடைய முன்னோர்களுக்கும் தங்களுக்கும் தங்கள் சந்ததிக்கும் சேர்த்து அன்னையிடம் விண்ணப்பம் (ஆர்கியம் ) வைத்தோம். 

   சுவாமிஜி இந்த யாத்திரையின் முக்கியத்துவத்தைப் பற்றி விரிவுரைத்தார். “இது எனக்கு மிகவும் நெருக்கமான இடம். நாங்கள் அனைவரும் அதனைக் கருத்தில் கொண்டு நடக்கவேண்டும் என்றார்.” எனக்கு கேதர்னாத் பத்ரினாத் பஞ்ஞ ப்ரயாக் பற்றியெல்லாம் ஒன்றும் தெரியாது. சுவாமிஜி எச்சரித்தபடி சரியானபடி நடக்கவேண்டுமென மனதில் வேண்டினேன். நானும் அனுவும் மௌனத்தில் இருப்பது என முடிவெடுத்து அப்பொழுதிலிருந்து முயற்சி செய்ய ஆரம்பித்தோம்.

   20-09-2019 அன்று காலை 5 மணிக்கு ஆயத்தமாகி எங்கள் குழுவான தேவ ப்ரயாக் மற்ற குழுக்களான நந்த ப்ரயாக் கர்ண ப்ரயாக் விஷ்ணு ப்ரயாக் ருத்ர ப்ரயாக் உடன் பேருந்தில் ஏற காத்திருந்தோம். 2 சிறிய பேருந்துகளில் எங்கள் பயணத்தை துவங்கினோம். 2 அரை மணிநேர பயணத்திற்குப் பிறகு வசிஷ்டர் குகை வந்தடைந்தோம். மகாபாரத இதிகாச நினைவலைகள் மோத வசிஷ்டர் தியானம் செய்த இடத்தில் தியானம் செய்ய அனுமதி கிடைத்ததை நாங்கள் அனைவரும் கிடைத்தற்கறிய பாக்கியங்களில் ஒன்றாக எண்ணி தியானம் செய்தோம்.  பிறகு அங்கே அருகில் பிரவாகமாய் பரவியிருந்த கங்கை அன்னையை தரிசித்து நேரம் கடத்தாமல் தேவ ப்ரயாக் வந்தடைந்தோம். ராமர் கோவில் சிறிது தொலைவில் இருந்ததால் நடந்து சென்றோம். படிகட்டில் சிரமப்பட்டு ஏறிக்கொண்டிருந்தபோது மலைபசு சிரித்தபடி கீழே இறங்கிக்கொண்டிருந்தது. ஒருவழியாக மேலே ஏறி ராமர் தரிசனம் கண்டோம். அங்கிருந்து மெதுவாக கீழே இறங்கி தேவ ப்ரயாக் வந்தடைந்தோம். ஒருபக்கம் பச்சை நிறத்திலும் மறுபக்கம் சாம்பல் நிறத்திலுமாக வந்து சங்கமமாகிறது. 

அலக்நந்தா பாகீரதி சங்கமத்தை தொடர்ந்து கங்கை அன்னையாக உருவெடுக்கிறாள். அங்கே அனைவரும் அன்னையின் மடியில் தவழ்ந்து பிறகு ஆர்கியம் கொடுத்தோம். நேரமின்மையின் காரணமாக அங்கிருந்து புறப்பட்டு வழியில் மதிய உணவை உண்டோம். பிறகு 16:30 மணிக்கு ருத்ர ப்ரயாக் வந்தடைந்தோம். அலக்நந்தாவும் மந்தாகினியும் சங்கமிக்கும் இடம் இதுவாகும். மாலையானாலும் தீர்த்தத்தில் இறங்கும்போது குளிர் தெரியவில்லை. ருத்ர ப்ரயாக் பெயருக்கு ஏற்றாற்போல் ருத்ரமாக பாய்ந்துகொண்டிருந்தது. அதனால் ஒருவர்பின் ஒருவராக தீர்த்தமாடினோம். மாலை 6 மணிக்கு இங்கே கங்கா ஆர்த்தி செய்தார்கள்.  

ஹரித்துவாரில் கங்கா ஆர்த்தியை தவறவிட்டது இங்கே நிறைவேறியது. அங்கிருந்து குப்தகாசி இரவு வந்தடைந்தோம். அங்கே இரவு உணவு உண்டபிறகு சுவாமிஜி 21-09-2019 அன்று காலை 5 மணிக்கு கேதர்நாத் கிளம்புவோம் எனவும் அதிகமான பொருட்களுடன் மலையேற சிரமம் அதனால் ஸ்லீப்பிங் பேக்கும் ஜெர்கின் மற்றும் ஒரு செட் துணியும் எடுத்துக்கொள்ளக் கூறினார். 21-09-2019 காலை 5 மணிக்கு குப்தகாசியிலிருந்து பேருந்தில் கிளம்பினோம். காலை தேவையான உணவை அனைவருக்கும் சிறிய டப்பாவில் கொடுத்திருந்தனர். காலை 8:30 மணிக்கு மலை அடிவாரம் அடைந்தோம். அங்கே அனைவரும் டீ எடுத்துக்கொண்டனர். நானும் அனுவும் டீ சாப்பிடுவதில்லையாதலால் மலைமேல் நடக்க ஆரம்பித்தோம். மலைமேல் ஆக்ஸிஜனின் அளவு குறையும். அதை சமாளிக்க சுவாமிஜி முதல்நாளே நீர் நிரைய குடிக்கவும் திட உணவை குறைவாவும் தேவையற்ற திண்பண்டங்களை தவிர்க்கவும் கூறினார். 

மலையின் படிகட்டுகளில் மெதுவாக ஏறினோம். இமயமலையின் இயற்கை அழகை ரசித்தபடியே மனம் துவளும்போது குருமந்திரத்தை மனதில் கூறியபடியே பயணப்பட்டோம். கங்கை அன்னை வழியெங்கும் எங்களால் தொடமுடியாத தூரத்தில் பாய்ந்துகொண்டிருந்தார். வுழியெங்கும் வானுயர்ந்த மரங்கள் அனைவரையும் வாழ்த்தி மேலேறி வாருங்களென வரவேற்றன. நாங்கள் சற்றுவடையவே ஓரிடத்தில் அமர்ந்தோம். அங்கே எழுமிச்சை சாறு கிடைத்தது. அதை வாங்கி பருகி இளைப்பாறினோம். அப்பொழுது சுவாமிஜியும் சில மாணவர்களும் வந்து எழுமிச்சை சாறு பருகி இளைப்பாறினர். நானும் அனுவும் அங்கிருந்து கிளம்பினோம். அப்பொழுது சுவாமிஜி எங்களிடம் எதற்கு மலையேற உதவும் கம்பை உபயோகப் படுத்தாமல் இருக்கிறீர்கள் என கேட்டார். அதனை ஆமோதித்து நாங்கள் கம்பை ஊன்றி மெதுவாக நடக்க ஆரம்பித்தோம். ஒருசிலர் டோலியிலும் குதிரையிலும் மலையில் ஏறினர். 

 மெதுவாக இமயமலையின் இயற்கை அழகை ரசித்தபடியே மெல்ல நடந்தோம். ஓரிடத்தில் குதிரையானது முழுதுமாகத் தரையில் படுத்திருந்தது. குதிரையோட்டிகள் செய்வதறியாது அந்த குதிரையின் அருகில் நின்றிருந்தனர். எங்கள் மனம் குருமந்திரம் கூறியபடியே முன்னேறிக்கொண்டிருந்தோம். இன்னொரு இடத்தில் ஒரு பெண்மணி நின்றுகொண்டு கத்திக்கொண்டிருந்தார். அங்கே ஒரு குதிரை ஆக்ரோஷமாக பின்னங்கால்களை உயர்த்தி உதைத்துக் கொண்டிருந்தது. குதிரையோட்டி ஒரு கம்பை வைத்து அடித்துக்கொண்டிருந்தார். நாங்கள் மறு ஓரமாக குருமந்திரத்துடன் முன்னேறிக்கொண்டிருந்தோம். திருமதி.விஜியும் வந்து சேர்ந்தார்கள். அவர்கள் சுவாமிஜியுடன் பேசியபோது சுவாமிஜி இதுவரை 7 கிலோமீட்டரே கடந்துள்ளோமென்றார். எங்களுக்கு சிறிது தலை சுற்றியது. சுவாமிஜியின் நேற்றைய உரையாடலின்போது வேகமாக நடந்தால் 4 மணி நேரத்திலும் மெதுவாக 6 மணி நேரத்திலும் கேதர்நாத் கோயிலை அடையலாமென்றார். அடிவாரத்தில் 16 கி.மீ என இருந்தது. மேலும் வாட்ஸ்அப் குருப்பில் பர்வதமலை போன்றதே என்றார். ஏறக்குறைய கால் பங்கு தூரமே கடந்துள்ளோமென நினைத்தபோது தலை சுற்றியது.

திருமதி.விஜி அவர்கள் அனுவிடம் கடைசி 4 கி.மீ மிகவும் கடினமாக இருக்குமென்றார். அதனால் அவரும் சிலரும் குதிரையில் பயணம் செய்ய முடிவெடுத்துள்ளதாகக் கூறினார். இப்பொது எங்கள் மனது சிறிது கலக்கமுற்றது. இருந்தும் வழியில் நடந்தவற்றை பார்த்ததில் நடந்தே செல்வது என நானும் அனுவும் முடிவெடுத்தோம். திரு.வேணு திருமதி.சித்ரா அவர்களும் உண்டபிறகு சுவாமிஜியிடம் கூறி அவர்கள் நடக்க ஆரம்பித்தார்கள். நாங்களும் அவர்களுடன் இணைந்து நடந்தோம். 2 கி.மீ கடந்தவுடன் திருமதி.விஜி கூறியபடி கடினமான பாதையாகவே இருந்தது. அனு என்னிடம் திருமதி.விஜி கூறியபடியே குதிரையில் சென்றிருக்கலாமென்றார்கள். சிறிது அங்கே இளைப்பாறிய பிறகு மெதுவாக நடக்க ஆரம்பித்தோம். சிறிது துhரம் சென்றபிறகு அனு நடக்க மிகவும் கடினமாக உள்ளது என்றார்கள். எனக்கோ தலை பாரமாகி வலியெடுக்க ஆரம்பித்தது. நான் மௌனத்தில் இருந்ததால் வாய்திறந்து இதைப்பற்றிக் கூறவில்லை.  சுவாசம் இரண்டு நாசி வழியாகவே நடந்தது. இருந்தும் சுவாசக்காற்று எனக்குக் குறைவாகவே இருந்தது. சுவாமிஜி பின்னால் வரும் நம்பிக்கையாலும் மனதில் கூறும் குருமந்திரத்தாலும் நம்பிக்கையுடன் முன்னேறினோம். ஓரிடத்தில் ஒரு பாட்டியுடன் சிலர் குறுக்கு வழியில் வருவதைப் பார்த்தோம். திரு.வேணு அவர்கள் அந்த பாட்டிக்கு உதவும் பொருட்டு தன் கைகொடுத்து தூக்கிவிட முயற்சிசெய்தார். ஆனால் அந்த பாட்டியோ கையை தட்டிவிட்டு அவரே ஏறியது எங்களை பிரமிப்படையச் செய்தது. எங்களுக்குள் நம்மாலும் நடக்கமுடியுமென நம்பிக்கை அதிகரித்தது.


      நாங்கள் சிறிது வேகமாக இப்பொழுது நடக்க ஆரம்பித்திருந்தோம். எனக்கு தலை பாரம் இன்னும் குறையவில்லை. அதனால் நான் நீரை அதிகமாக எடுத்துக்கொள்ள ஆரம்பித்திருந்தேன். ஓரிடத்தில் முன்னர் பார்த்த பாட்டியும் அவருடன் வந்திருந்தவர்களும் அமர்ந்திருந்தனர். நாங்கள் ஓய்வெடுக்காமல் வேகமாக நடப்பதைப் பார்த்து அவர்களில் ஒருவர் “மர்னேக்கேளியே ஜாரே க்யா” என கேட்டார். ஆக்ஸிஜன் இங்கு குறைவு அதனால் மெதுவாக ஓய்வெடுத்து செல்லுமாறு வலியுறுத்தினார். நாங்கள் அங்கே சிறிது இளைப்பாறியபோது திரு.டிவிஎஸ் குடும்பம்  திருமதி.விஜி மற்றும் சிலபேர் எங்ளைக் கடந்து சென்றார்கள். அவர்களிடம் எங்களுடைய ஸ்லீப்பிங் பேக்கை கொடுக்க முயற்சி செய்தபோது அவர்களின் குதிரையோட்டி இதை அனுமதிக்கவில்லை. நாங்கள் வேறுவழி இன்றி மெதுவாக நடக்க ஆரம்பித்தோம். குதிரையில் சென்றிருக்கலாமோ என்ற எண்ணம் வந்தபோது முன்பு பார்த்த குதிரை பற்றிய சம்பவங்களும் அந்த பாட்டியின் முயற்சியும் மனதில் ஓடிய குரு மந்திரமும் நடந்துசெல்லத் தூண்டி நம்பிக்கை ஊட்டின. 

மெதுவாக நாங்கள் நால்வரும் நடக்க ஆரம்பித்தோம். சிறிது நேரத்தில் சுவாமிஜியும் சில மாணவர்களும் எங்களைக் கடந்து முன்னேறினார்கள். இப்பொழுது எனக்கு சிறிது பயம் தொற்றிக்கொண்டது. என் தலைபாரம் இன்னும் நீங்கவில்லை. எங்களின் கைகளில் உள்ள பாட்டிலில் நீர் தீர்ந்தபோது அருகில் பாய்ந்த தீர்த்தத்தில் பாட்டிலை நிரப்பிக்கொண்டோம். அங்கு இருந்த குளிரில் இந்தக் குளிர்ந்த தீர்த்தத்தைப் பருகுவது அசௌகரியமாக இருந்தாலும் பருகிய பிறகு சுவாசிப்பதில் சிறிது சௌகரியமாக இருந்தது. அதனால் அடிக்கடி தீர்த்தம் குடித்தோம். ஆங்காங்கே சௌசாலை (கழிப்பிடம்) வைத்திருந்ததால் இயற்கை உபாதையை பற்றிய கவலை இன்றி நடந்தோம். மேலும் வெயிலும் மழைச்சாரலும் மாறி மாறி வந்ததால் நடப்பதற்கு சௌகரியமாக இருந்தது.


            சுவாமிஜி குறுக்குப்பாதை வழியே செல்லலாமென அனைவரும் மகிழ்ச்சியடைந்தோம். சுவாமிஜி முன்செல்ல அனைவரும் அவரைப் பின் தொடர்ந்தோம். நான் களைப்பாய் இருந்ததால் மெதுவாகவே பின்தங்கி நடந்து வந்தேன். இப்போது நாங்கள் நால்வர் தவிர யாரும் இல்லை. எப்படியாவது அனைவருடனும் சென்று சேர்ந்துவிட வேண்டுமென இதயம் மிக வேகமாகப் படபடத்தது. ஆனால் கால்கள் மெதுவாகவே நகர்ந்தன. சுவாமிஜியை பார்க்க முடியாததால் மனது கனத்தது. ஏற்றம் கடினமாக இருந்ததால் மெதுவாகவே நடக்க முடிந்தது. ஒரு கடையில் சுவாமிஜியும் 10 மாணவர்களும் அமர்ந்திருந்தனர். நாங்கள் மகிழ்ச்சியடைந்து அங்கே சென்றோம். 

              ஹரித்துவாரில் குளிரில்லாததால் பலரும் சுவாமிஜியிடம் ஜெர்க்கின் ஸ்லீப்பிங் பேக் எல்லாம் தேவையில்லாமல் கொண்டுவந்திருக்கிறோம் என்றோம். அது முற்றிலும் தவறுயென இப்போது புரிந்தது. ஒரு மாணவர் முகம்கூட தெரியாத அளவிற்கு முழுவதுமாக மூடி உட்கார்ந்திருந்;தார். குளிர் இப்போது ருத்ரதாண்டவமாடியது.  இப்பொழுது இமயமலையின் அழகை முழுமையாக மறைத்து காரிருள் சூழ்ந்தது. திடீரென எங்களின் பேச்சு சப்தத்தைவிட அதிகமாக வெளியே சட சட எனக் கேட்டது. ஆம் அது அடைமழையே. என்ன கோமமென்றுத் தெரியவில்லை. மிகுந்த ஆக்ரோசமாக மழைநீர் மண்ணில் மோதியது. ஒருமணி நேரத்திற்கு மேலாக மழை பொழிந்துகொண்டிருந்தது. நேரமோ 20:00 மணி காட்டியது

அங்கேயே டென்ட் இருந்ததால் அங்கேயே தங்கலாமெனவும் காலையில் 3 மணிக்கு கிளம்பலாமெனவும் 5 மணியளவில் கேதர்நாத் கோவிலில் புஜையை பார்க்கலாமெனவும் சுவாமிஜி கூறவே அங்கேயே தங்கினோம். அனைவரும் மிக நெருக்கமாக ஸ்லீப்பிங் பேக்கில் படுத்தது அனைவருக்கும் கதகதப்பாக இருந்தது. அனைவரும் காலை 3 மணிக்கு எழுந்து இயற்கை உபாதைகளை முடித்து 3:30க்கு அங்கிருந்து புறப்பட்டோம். 

சுவாமிஜி முன்னால் செல்ல அனைவரும் பின்னால் நடந்தோம். புஜை பார்ப்பதற்காக நிறையபேர் வேகமாக நடந்தனர். நானும் அனுவும் திரு.ஜிவி குடும்பமும் கடைசியாக மெதுவாகவே நடந்தோம். அந்த கடைசி 5 கி.மீ ரில் தங்குவதற்கு எங்கும் டென்ட் இல்லை. மேலும் நடக்கும் வழியில் ஓரிடத்தில் மழையினால் தண்ணீர் தேங்கி திடீரென வெள்ளமாக ஓடுமென்றும்; அதனாலேயே டென்ட்டில் தங்கியதாகவும் சுவாமிஜி கூறியதாக சிலர் கூறினர். சுவாமிஜி ஏன் அந்த தேநீர் கடையில் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தாரென்று அப்பொழுதுதான் புரிந்தது. 

         இறையருளுக்கும் குருவருளுக்கும் மனதில் நன்றி என தெரிவித்து குருமந்திரத்தின் துணையுடன் மெதுவாக முன்னேறினோம். இப்பொழுது நான் அனு திரு.ஜிவி குடும்பமும் திரு.வேணு குடும்பமும் திரு.டிவிஎஸ் அவர்களின் புதல்வி அனுவும் ஓரிடத்தில் நாய் குறைக்கும் சத்தம் கேட்டதால் ஒன்றாக நடந்தோம். கோவிலை அடைய 3 கி.மீ இருந்தது. தேநீர் அருந்த திரு.வேணு குடும்பமும் திரு.ஜிவி குடும்பமும் நின்று விட்டனர். நாங்கள் 3 பேரும் இப்பொழுது சிறிது வேகமாக முன்னேறி 2 கி.மீ கடந்துவிட்டோம். 22-09-2019 காலை மணி 5:30 ஆகிவிட்டது. இப்போது கோவில் இருக்கும் இடத்தைக் காண முடிந்தது. இருளில் மின்விளக்கு காரணமாக தங்கநிற வெளிச்சத்தில் தெரிந்தது. கோவிலின் அருகில் வர வர படிகட்டுகள் நீண்டு எங்களை நடக்கவிடாமல் தளர்வடைய செய்தன. கால்கள் வலித்ததால் கண்கள் கலங்கியிருந்தன. கடைசி 0.5 கி.மீ கடப்பதற்குள் மனமும் உடலும் மிகவும் சோர்வடைந்துவிட்டது. ஒருவழியாக கோவிலை அடைந்துவிட்டோம். சுவாமிஜி நம் அனைவரையும் வழிநடத்தாவிட்டால் இங்கே வருவதற்கு சாத்தியம் உண்டோ ?!!! பசுவைக் கண்ட கன்றுபோல் சுவாமிஜியை அங்கே கண்டவுன் நன்றி தெரிவிக்கும் பொருட்டு சுவாமிஜியிடம் ஆசிர்வாதம் வாங்கினோம். மடை திறந்த வௌ;ளம்போல் எங்கள் கண்கள் குளமாகின. இப்போது கடவுளை தரிசிக்க வரிசையில் நின்றோம். 30 நிமிடம் கடந்த வேளையில்  கோவிலின் உள்ளே பிரவேசித்துவிட்டோம். 

கேதர்நாத் முக்கோணமும் வட்டமுமான வடிவத்தை வரையறுக்கமுடியாத லிங்கமாக காட்சியளிக்கிறார். அவரை தொட்டு தீர்த்தத்தால் மகிழ்வித்து எங்கள் கரங்களையும் சிரத்தையும் அவர்மேல் வைத்து மனதை அவரிடம் பறிகொடுத்தோம். கூட்டம் அதிகமாக இருந்ததால் அந்த இடத்தை விட்டு உடல் நகர்ந்தது. மனமோ இன்னொரு வாய்ப்பு எப்போது கிடைக்குமென தெரியாததால் அங்கேயே இருந்துகொண்டு வர மறுத்தது. அடித்தது 2 மணிநேரம் ஓய்வு 5 நிமிடமா என ஒரு திரைப்படத்தில் கேட்பதுபோல நடந்தது 10 மணிநேரம் இறைவனை தரிசிக்க 5 நிமிடமா என மனது கேட்டது. பிரசாதம் வாங்கிக்கொண்டு வெளியில் வந்து தியானம் செய்தோம். கோவிலுக்கு பின்புறமுள்ள மலைத்தொடர் அதிகாலையில் தங்க நிறத்தில் காட்சியளித்தது. இப்போதோ பனியையே கம்பளமாக மூடிய மூடுபனியுடன் காட்சியளித்தது.  எல்லோரும் சுவாமிஜியுடன் குருப் புகைப்படம் கேதர்நாத் கோவில் தெரியுமாறு எடுத்துக்கொண்டோம். இப்போதோ அந்த மலைத்தொடரை பனிப்புகையானது முழுவதுமாக மறைத்திருந்தது. பிறகு ஹெலிகாப்டர் நிற்கும் இடத்திற்கு அனைவரும் வந்தோம். அன்று மிகுந்த மேகமூட்டமாக இருந்ததால் ஹெலிகாப்டர் சேவையை நிறுத்தினார்கள். விரைவில் கீழிறங்கினால் மட்டுமே மற்ற இடங்களையும் காண நேரம் கிடைக்குமென்பதால் அனைவரும் குதிரையில் செல்லலாமென சுவாமிஜி கூற முன்பு குதிரையை பார்த்த நிகழ்ச்சிகளால் என் நெஞ்சம் கலக்கமுற்றது. இந்த நடக்கமுடியாத தூரத்தையே சுவாமிஜி கடக்கவைத்துவிட்டார். இனி குதிரை சவாரிதானே என மனம் சமாதானமடைந்து குதிரை சவாரிக்கு ஆயத்தமானோம்.

நீண்டநேர குதிரை பயணம் ஒரு புதிய அனுபவம். குதிரை மலையின் ஓரத்தில் செல்லும்போது அங்கிருந்து கீழே பார்க்க சற்று பயமாக இருந்தாலும் இமயமலையின் இயற்கை அழகை வர்ணிக்க அளவே இல்லை. பாய்ந்தோடும் தீர்த்தங்கள் எங்கள் மனதையும் கொள்ளை கொண்டு ஓடின. குதிரையின் காலடி ஓசையும் அதன் கழுத்தில் ஆடிய மணியின் ஓசையும் திரு.இளையராஜாவின் இசையைத் தோற்கடித்தன. மனதில் மௌனமாக குருமந்திரம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. அலக்ஸாண்டர் ஓடும் குதிரையிலேயே உறங்குவாரென கேள்விபட்டதுண்டு. நானும் கண்களை மூடி குதிரையின் காலடி ஓசையை கவனிக்க முற்பட்டேன். குதிரை அசைந்து அசைந்து செல்வதால் நானே கீழே சரிவதுபோல உணர்ந்தேன். அது கண்களை மூடி விருட்சாசனம் செய்வதற்கு சமமாக இருந்தது. இடையிடையே குதிரையோட்டி என்னிடம் பேச்சு கொடுத்தார். நான் சைகையிலேயே பதிலளித்ததால் அவருக்கு சிறிது புரிந்தும் புரியாமல் இருந்தது. ஒரு கட்டத்தில் அனுவிடம் நான் பேசமாட்டேனா எனக் கேட்டேவிட்டார். ஹிந்தி தெரியாததால் பேசவில்லை என அனு சமாளித்தார். குதிரையோட்டியோ என்னை பரிதாபமாகவே பார்த்தாரென என்னால் புரிந்துகொள்ள முடிந்தது. சில சமயம் குதிரை வேகமெடுக்க குதிரையோட்டி அவர் குரலை உயர்த்த குதிரை அவ்வப்போது வேகமெடுத்தது. திடீரென ஒரு இறக்கத்தில் அவரின் குரலுக்கு பயந்து வேகமெடுக்க முன்னங்காலிடறி கீழே விழ குதிரையிலிருந்து நானும் முதுகுபுறம் தரையில் மோத கீழே விழுந்தேன். 

முதுகில் பேக் மாட்டியிருந்ததால் அடிபடவில்லை. ஆனால் கைபிடியை இறுக்கமாக பிடித்ததால் இடதுகை முறுக்கப்பட்ட நிலையில் முட்டி தரையில் மோத ஊண்றினேன். என் இடது காலோ குதிரையில் கால் வைத்து ஏறுமிடத்தில் சிக்கிக்கொண்டது. என் காலை விடுவிக்கமுடியவில்லை. அந்நிலையில் குதிரை எழுந்து மெதுவாக நகர முயற்சி செய்தது. அதனால் என் இடதுகால் மேலும் முறுக்கிக்கொண்டது. நல்லவேளையாக பின்புறமிருந்த வேறொரு குதிரையோட்டி என் காலை ஒருவழியாக போராடி விடுவித்தார். மெதுவாக எழுந்து ஓரிடத்தில் அமர்ந்தேன். அப்போதுதான் கவனித்தேன் கேதாரீஸ்வரரின் மகிமையை. நான் வாய் திறந்து கத்தவில்லையென உணர்ந்தேன். நாம் எவ்வாறு இருக்க விரும்புகிறோமோ அவ்வாறு இருக்க இறைநிலை அருள்புரிகிறார் என புரிந்தது. சிறிது தூரம் சென்ற உடன் சுவாமிஜி குதிரையிடம் சண்டைபோட்டீர்களோ என என்னிடம் கேட்டார். அப்பொழுதுதான் புரிந்தது இறையருள் மட்டுமல்ல குருவருளும் துணை புரிகிறதென்று. மனதில் குருமந்திரத்துடன் ஒருவழியாக குதிரையில் மலைறயடிவாரம் அடைந்து அனைவரும் வந்தவுடன் பேருந்தை அடைந்தோம். 

குதிரைப் பயணம் பின்வரும் திருமந்திரத்தை நினைவுபடித்தியது.

ஆரியனல்லன் குதிரை இரண்டுள

 வீசிப் பிடிக்கும் விரகறி வாரில்லை

கூரிய நாதன் குருவின் அருள்பெற்றால்

வாரிப் பிடிக்க வசப்படுந் தானே.


ப்ராணன் என்ற குதிரையை நாம் ஒழுங்காக கையாளாவிட்டால் எப்படி கீழே வீழ்வோம் என புரிந்தது.

     
             காலை சிற்றுண்டி முடித்து பேருந்தில் ஜோஷிமட் வந்தடைந்தோம். பத்மாசனத்தில் உள்ள பத்ரிநாதர் 6 மாதம் பனி காலத்தில் இங்குதான் பக்தர்களுக்கு அருள் பாலிக்கிறார். இப்போது பனி காலமில்லாததால் இங்கு சாளக்கிராமமும் நரசிம்மரையும் தரிசனம் செய்தோம். ஆதி சங்கரர் சிலைக்கு அருகில் அனைவரும் தியானம் செய்தோம். பிறகு அங்கேயுள்ள ராஜராஜேஸ்வரி லட்சுமி தேவியை தரிசனம் செய்தோம். அங்கிருந்து புறப்பட்டு விஷ்ணு ப்ரயாக் அடைந்தோம். இந்த தீர்த்தத்தில் அலக்நந்தாவும் தௌலிகங்காவும் இணைகிறது. அங்கு கீழே இறங்கி தீர்த்தமருகில் சென்றபோது இறந்த ஒருவரின் உடலை எரியுட்ட ஆயத்தம் செய்துகொண்டிருந்தனர். அவர்களுக்கு இடையுறு கொடுக்காமல் அருகில் வேறொரு இடத்தில் குளிக்க ஆயத்தமானோம். அப்போது ஒரு மாணவர் நதியில் இறங்கி 0 டிகிரி உள்ளதாகவும் விரைவாக குளித்து வெளியே வருமாறும் எச்சரித்தார். அதிகக் குளிர் காரணமாக அனைவரும் விரைவாக குளித்து ஆர்கியம் கொடுத்து வெளியேறினோம். பிறகு அங்கே தியானம் செய்தோம். சுவாமிஜி இன்னொரு பக்கத்தில் உள்ள தீர்த்தத்தை தெளிப்பதை பார்த்து அவசரமாக குளிக்குமிடத்தில் பிடித்த தீர்த்தத்தை அங்கே விட்டு விட்டு இந்த இடத்தில் தீர்த்தம் பிடிக்க இறங்கினோம். அங்கே தீர்த்தம் பிடித்தபோது மேலிருந்து ஒருவர் உடலெரித்த சாம்பலையும் முக்கால்வாசி எறிந்த விறகு கட்டையையும் தீர்த்ததில் தள்ளிவிட்டார். அந்த இறந்த உடல் எவ்வளவு பெரிய பாக்கியம் செய்திருக்கும். பலபேரால் உயிரோடு உள்ளபோதே பார்க்க வாய்ப்பில்லாமல் ஞானம் முக்தியை நோக்கி பயணிக்காமல் உள்ளார்கள். சொற்ப சிலருக்கே இறந்தபிறகு அவருடல் கங்கையுடன் ஐக்கியமாகும் பாக்கியம் உள்ளது. அந்த உடலின் ஆன்மா  முக்தியை நோக்கி பயணித்திருக்குமென மனது கூறிற்று. தீர்த்தத்தை வணங்கி  அங்கிருந்து கிளம்பினோம். அனைரும் பேருந்தில் பயணித்து பத்ரிநாத் அருகிலுள்ள ஹோட்டல் அறைக்கு வந்து மதிய உணவு உண்டோம். 


பிறகு இந்தியாவின் கடைசி எல்லை கிராமமான மானா பகுதியை பார்க்க சென்றோம். அங்கே சரஸ்வதி தீர்த்தத்தின் ஆரம்பப் பகுதி பீமன் பாலம் கேஷவ் ப்ரயாக் பார்த்தோம். பிறகு கணபதி குகை. அங்கே சுவாமிஜியுடன் சிறு பஜன். இந்த குகையில்தான் வியாசர் கூற கணபதி தன் தந்தத்தை உடைத்து மகாபாரதம் எழுதினார். அங்கிருந்து அரை கி.மீ. மேலே வியாசர் குகை. ஆதிசங்கரரின் குரு இங்கே வியாசரின் பெரிய சிலையை நிறுவியதாகத் தகவல். அங்கே கண்ணை மூடி மனதில் 2 நிமிடம் குருமந்திரம். பிறகு விரைவாக கீழிறங்கி ஹோட்டல் அறைக்கு வந்து பத்ரிநாத் கோவிலுக்கு செல்ல ஆயத்தமானோம்.  45 நிமிடம் பத்மாசனத்தில் அமர்ந்த பத்ரிநாதரை தரிசித்தோம். பிறகு கோவில் பிரகாரத்திற்கு வந்து தியானம் செய்தோம். காலை 6 மணிக்கு அங்கிருந்து புறப்பட ஆயத்தமானோம். சிலமணிநேர பயணத்திற்குப் பிறகு நந்த ப்ரயாக் அடைந்தோம். அங்கு அனைவரும் காசியில் நீராடியதுபோல இங்கு நீராடினோம். இந்த தீர்த்தத்தில் நந்தாகினியும் அலக்நந்தாவும் சங்கமமாகிறது. பிறகு அங்கிருந்து புறப்பட்டு கர்ண ப்ரயாக் அடைந்தோம். இங்கு அலக்நந்தாவும் பிந்தரும் சங்கமமாகிறது. தீர்த்தத்தில் ஆனந்தமாக நீராடி ஆர்கியம் கொடுத்தோம். 4 மணிக்கு மதிய உணவு எடுத்துக்கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பினோம். ஹரித்வார் ஹோட்டலுக்கு இரவு 2 மணிக்கு வந்தோம். 

அடுத்த நாள் காலை ஹரித்துவாரில் கங்கை அன்னை மறுபடியும் எங்களனைவரையும் அரவணைத்தாள் மழைச் சாரலாக…. இந்த பயணத்தின்போது இமயத்து ஆசான்களின் புத்தகமாகிய சுவாமி ராமா அவர்களைப் பற்றிய வியப்பும் தென்னிந்தியாவிலிருந்து வட இந்தியாவிற்கு நடந்தே வந்த ஆதிசங்கரரின் மீது பிரமிப்பும் ஏற்பட்டதில் பெரிய வியப்பில்லை. 

   இந்த வாய்ப்பருளிய இறையருளுக்கும் குருவருளுக்கும் நன்றி. மேலும் இதுபோன்ற வாய்ப்பு எல்லோருக்கும் கிடைக்கவேண்டுமென இறையருளையும் குருவருளையும் பிராத்திக்கின்றோம்….

Monday, October 14, 2019

இமயமலை திருப்பயணம் - 2019 - அனுபவ தொடர்

ஆன்மீக பயணக் கட்டுரை - விஜி ராம்
ஆன்மீக பயணங்கள் எதற்கு? இறைவன் அங்கிங்கெனாதபடி எங்கும் இருக்கிறான் என்றால் தனியாக ஒரு பயணம் எதற்கு?
யோகாச்சார்யா வகுப்புகளில் சாமி அவரோட யாத்திரை, ஹிமாலயா அனுபவங்கள், கங்கை, பிரயாகை பற்றியெல்லாம் அப்பப்ப சொல்லுவார். அதிலும் காசி பயணங்களில் இருளில், படித்துறையில்  கங்கை பாகிரதியாக பூமிக்கு வந்த நிகழ்வை  அவரின் மொழியில் கேக்கும் போது நாமும் கங்கையுடன் கிளம்பி வருவோம். அப்போதிருந்தே பிரயாகை பற்றிய அவரின் அனுபவங்களும் விவரிப்பும் என்னைக்காவது நமக்கு வாய்க்குமான்னு ஏங்க வைத்திருக்கிறது. முக்திநாத் பயணத்தின் போது கேதார்நாத் போகும் எண்ணத்தை அவர் தெரிவித்தவுடன் முதல் ஆளாக கை தூக்கிவைத்தேன்.
உண்மையில் நீங்கள் ஆன்மிக உயர்நிலையை அடைய அதீதமாக எந்த முயற்சியும் செய்ய வேண்டியதில்லை. குருவுடன் பயணப்படுவதே அனைத்திலும் பெரிய சாதனையாகவும், முயற்சியாகவும் எனக்கு தோனுகிறது. எத்தனை பணம், வசதி, வாய்ப்புகள் இருக்கலாம், நீங்க சொன்ன வேலையை செய்து முடிக்க ஆட்களும் இருக்கலாம், இவை எதுவும் ஒரு குருவுடன் பயணிப்பதற்கு ஈடாகாது.  குருவுடன் பயணிக்கும் போது எந்த விதமான சாதகங்களும் தேவையில்லை, அவரை பார்த்துக்கொண்டோ, அவர் மொழி கேட்டுக்கொண்டோ இருப்பதே போதுமானது. குரு எப்போதும் நம்மை பார்த்துக்கொண்டே இருக்கிறார், நாம் தான் அகமும் புறமும் கண்களை உபயோகிக்காமலே இருக்கிறோம். கேதார்நாத் பயணமும் குருவழி வாய்த்தது முன்வினைப்பயனே.

ஒரு வார பயணமாக கேதார்நாத் கிளம்புகிறோம், பஞ்ச பிரயாகைகளில் ஸ்நானம் செய்து, கேதாரீஸ்வர்ரையும், பத்ரி நாராயணனையும் தரிசித்து திரும்புவது திட்டம். திட்டமிட்டதெல்லாம் நடந்தது, ஆனால் அதற்கு நடுவில் நிகழ்ந்தவை அனைத்துமே வாழ்நாள் பாடங்கள். காலை பதினொரு மணிக்கு ஹைதராபாத் சென்று அங்கிருந்து டேராடூன், டேராடூனிலிருந்து ஹரித்துவார் சென்றடையும்போது இரவு 7 மணி.  கங்கா ஆரத்தி முடிந்திருக்கும் என்றாலும் கங்கையை தரிசிக்கலாமே என்று கிளம்பினோம்/. எங்களுக்கு முன்பாகவும், முதல் நாளும் வந்திருந்த அனைத்து மாணவர்களும் சேர்ந்து கங்கையை கண்டு, தரிசித்து ஸ்நானம் செய்து தங்கியிருந்த இடத்திற்கு வந்து அடுத்தநாள் முதல் மேற்க்கொள்ளப்போகும் பயணத்தை குறித்து ஒரு சிறு அறிமுக உரையுடன் ஓய்வெடுக்க சென்றோம்.
எதிர்பாராத அதிர்ஷ்ட பரிசு எப்போதாவது கிடைக்கும் போது அதன் சந்தோசமே தனிதான். அப்படி அடித்த அதிர்ஷ்டம் தான் வசிஷ்ட குகை. எங்கள் பயணத்திட்டத்தில் உடனே இல்லாமல் இருந்தது, ஆனாலும் காலையில் முதல் தரிசனமாக வசிஷ்ட குகை. சில இடங்கள் உங்களை மீண்டும் மீண்டும் வசிகரிக்கும், அந்த இடமும் அதன் வாசனையும் அங்கிருக்கும் சூழலும் உங்களை மயக்கும், அது போன்ற இடம் எனக்கு வஷிஷ்ட குகை. வசிஷ்ட குகையில் குடியிருக்கும் இறைவனை தரிசித்து மந்திரஜெபம் முடித்ததும் காலை உணவும் அங்கேயே முடித்து தேவப்பிரயாகை நோக்கி பயணிக்கிறோம்.

பஞ்ச பிரயாகைகள்
தென்னிந்தியாவில் கோவிலும் விக்ரகங்களும் புனிதமானவை என்றால் வட இந்தியாவில் நதி தீரங்களே சிறப்பானவை. அதிலும் பிரயாகை எனப்படும் நதிகளின் சங்கமிக்கும் இடங்கள் மிகவும் சக்திவாய்ந்தவையாகவும்சிறப்பானவையாகவும் இருக்கிறது.

வேதகாலங்களில் ரிஷிகள் வருடக்கணக்கில் தவமிருப்பார்களாம், இறைவன் தோன்றி என்ன வரம் வேண்டும் என்று கேட்டால் பஞ்ச பிரயாகைகளில் நீராடும் வரம் வேண்டுவார்களாம். எந்த தவமும் செய்யாமல், கேட்ட நிகழ்வுகளை அடிக்கடி மனக்கண்ணால் யோசித்து, என்றேனும் வாய்ப்பு வரும் என்று காத்திருந்த பஞ்ச பிரயாகையை நிஜத்தில் தரிசித்து அதில் நீராடப்போகிறோம் என்பதே மெய்சிலிர்க்க வைக்கும் அனுபவம். 2016 ஆண்டு இதே போல் பிரயாகைக்கு திட்டமிட்டு சென்றிருந்தோம். கடும் மழை காரணமாக தேவப்பிரயாகையுடன் திரும்பினோம்.  இந்த பயணங்களால் அறியப்படும் நீதி திட்டமிடுவதுடன் நம் வேலை முடிந்தது. நிறைவேற்றுவது இயற்கையின் பெருங்கருணையே.
தேவப்பிரயாகை
எல்லா இடங்களிலும் கங்கையை முன்னிருந்த்தியே எங்கள் யாத்திரை அமையும், இம்முறை கங்கையின் மூலத்தை தரிசிக்கும் பாக்யம் கிடைத்தது. முதலில் தேவப்பிரயாகை.  சடோபந்திலிருந்து வரும் அலக்நந்தா நதியும்கௌமுகியிலிருந்து பாய்ந்தோடி வரும் பாகீரதியும் சங்கமித்து இங்கிருந்து தான் கங்கையாக பெயர் பெறுகிறார். கலங்கிய நிறத்தில் அலக்நந்தாவும்இளம் பச்சை நிறத்தில் பாகீரதியும் சங்கமிக்கும் இடம் அத்தனை அற்புதம். காணக்கண்கள் போதாது, மனமெல்லாம் நதியாகவே பிரவாகிக்கும். தேவப்பிரயாகை மூன்று நதிகள் சங்கமிக்கிறது. அலக்நந்தாவும், பாகீரதியும் கண்களுக்கு தெரிந்தும், பிரயாகையில் குடியிருக்கும் நெட்டுக்குத்தலான படிகளில் ஏறி சென்றால் அழகான அமைதியான ராமர் கோவில். பெரியாழ்வார் ரகுநாதனைப் போற்றி 11 பாசுரங்கள் பாடி, “கங்கையின் கரை மேல் கைதொழ நின்ற கண்டமெனும் கடிநகர் என்று புகழ்கிறார்கோவிலுக்குள் பாசுரங்கள் பதியப்பட்டுள்ளன. எங்கு சென்றாலும் தமிழ் மணக்கிறது.


ருத்ரபிரயாகை.

இது ’அலக்நந்தா’ நதியும் ‘மந்தாகினி’ நதியும் சங்கமிக்கும் இடம். இங்கே சிவபெருமான் ருத்ர தாண்டவம் ஆடியதாலும்ருத்ர வீணையில் இசை மீட்டியதாலும் இவ்விடம் ருத்ர பிரயாகை என்று வழங்கப்படுகிறது. நாரதர் தன் கர்வத்தால் தவறிழைத்து சிவனிடம் வீணையை வேண்டிய இடம். ருத்ரம் என்ற பெயருக்கு ஏற்பவே இங்கு இரு நதிகளும் பெரும் சப்தத்துடனும் ஆக்ரோசமாகவும் சந்திக்கின்றன. ஆனால் அதையும் தாண்டி அங்கு தெய்வீகமே தெரிகிறது. நதிக்கரையில் அமர்ந்து மந்திரஜெபம் செய்யும்போது நதியின் சப்தமும் குரு மந்திரம் போன்றே தோன்றியது. ஏனோ என்னை பெற்றவர்கள் நினைவு வந்தது. இதுபோன்ற ஒன்று இருக்கிறது என்றோ அங்கெல்லாம் மனிதர்கள் இருக்கிறார்கள் என்றோ எதுவுமே தெரியாமல் இயற்கையோடு கலந்துவிட்டனர். இந்த பிரணவ பீடமோ, ஸ்வாமி ஓம்காரோ என் வாழ்க்கையில் வந்திராவிட்டால் நானும் அதே போல தானே. நன்றி அனைத்திற்கும்.

ருத்ரபிரயாகையிலிருந்து கிளம்பி குப்தகாசியை அடைகிறோம். நள்ளிரவிற்க்கும் மேலானதால் ஓய்வென்பது சிறிது நேரமே, விடியற்காலையில் கேதார்நாதரை தரிசிக்க கிளம்பவேண்டும்.

கேதாராஸ்ரமம்.

கேதார் – என் வாழ்நாளில் மறக்கமுடியாத யாத்திரை, இன்னொரு முறை செல்ல எனக்கு வாய்ப்பு கிடைக்குமான்னு தெரியாது. ஆனாலும் இதுவே என் கடைசி நிமிடம் வரை நினைவிருக்கும். குப்தகாசியிலிருந்து சிதாபூர் பஸ் நிலையம் வரை நம் வண்டி போகும், அதன் பிறகு சோனாப்ரயாக் வரை ஜீப், அங்கிருந்து கவுரிகுண்ட் எனப்படும் கேதாரத்தின் அடிவாரம் வரை ஜீப். மொத்தம் இரண்டு ஜீப் பயணம். இரண்டுக்கும் நடுவிலும் குறைந்தது ஒன்று முதல் இரண்டு கிலோமீட்டர் நடையும் இருக்கும்.
 கனவொன்று நிஜமாகிறது. இதோ கேதாரமலையில் நடக்க ஆரம்பிக்கிறோம். கவுரி குண்ட்டில் வென்னீர் ஊற்று இருக்கிறது. 2013 பெய்த பேய் மழையில் இங்கு புவியியல் அமைப்பே மாறி நிறைய ஊற்றுகள் அழிந்துவிட்டன. நாங்கள் அங்கு குளிக்கவில்லை. பார்த்துவிட்டு நடக்க ஆரம்பிக்கிறோம். எல்லா மலைக்கோவில்களையும் போல் இங்கும் குதிரைகளில் போகலாம், ஹெலிகாப்டரில் போகலாம், டோலி எனப்படும் நால்வர் சுமந்து செல்லும் தொட்டில் போன்ற பயணமும் உண்டு, ஒரே ஒருவர் தேயிலை கூடை போல உங்களை சுமந்தும் செல்வார்கள். நாங்கள் மொத்தம் 40 பேர், 9 பேர் முன்கூட்டியே ஹெலிகாப்டரில் புக் பண்ணியிருந்தோம்.  மற்றவர்கள் நடக்கலாம் என்று ஆரம்பித்தோம். ஒரே மாதிரி நடக்க உடியாது என்பதால். 8 கி, மீ தூரத்தில் இருக்கும் பீம் பாலியில் சந்திக்கலாம் என்று குழுவாக பிரிந்தனர். சிறிது நேரத்தில் நான் மட்டும் தனியாக நடந்து கொண்டிருந்தேன். சுற்றியும் அருவிகள், நேராக ஆகாயத்தில் இருந்து தான் ஆரம்பிக்கிறதோ என்னும் அழகில், இன்னொரு பக்கம் காதடைக்கும் சத்தத்தில் ஆர்பரித்து ஓடும் நதி.  அதையெல்லாம் எழுத்தில் கொண்டுவர முடியாது. நெட்டுக்குத்தலான பாதை, சில இடங்களில் படிகள், சில இடங்களில் கற்கள், குதிரைகள் அவற்றீன் சாணம், அங்கன்னு ரெயின் ஷெல்டர்னு அரைக்கிலோ மீட்டருக்கு ஒன்னு. இது எதுக்கு இத்தனைன்னு யோசிச்சிட்டே மற்றவர்கள் இருக்கும் இடத்தை அடைந்தாயிற்று. இதற்கு மேல் குதிரையில் போகலாம் நு தோணியது. என்னுடன் சிலரும் வர விருப்பம் தெரிவிக்க, குதிரைக்கு காத்திருந்தோம். அன்னைக்கு அங்கு எதோ அதிகாரிகளின் ஆய்வு நாளாம், 12 மணிக்கு மேல் மழை பெய்யும் வாய்ப்பு அதிகம் என்பதாலும் ஒரு நாளைக்கு குதிரை இருமுறைதான் போக வேண்டும் என்பதாலும் எங்களுக்கு குதிரையே கிடைக்கவில்லை. மழை வேறு கொட்டித்தீர்த்தது. ஏற்கனவே மழையில், அருவியில்னு ஷூ நனைந்து கால்கள் இழுக்க ஆரம்பித்திருந்தது.   

ஒருவழியாக 2 மணி நேர காத்திருப்புக்கு பின் உறுதியா குதிரை கிடைக்காது நடக்கலாம்னு மீண்டும் ஆரம்பித்தோம்.  மேலும் மூன்று கிலோ மீட்டர் நடந்ததும் கேதார் 6 கிலோ மீட்டர்னு போர்ட். சிறிது ஓய்வு எடுக்கலாம்னு உக்கார்ந்ததும் எங்கிருந்தோ நாலு அழகான குதிரைகள்டன் இரண்டு பசங்க வந்தாங்க. மாலை 5 மணி ஆகியிருந்தது. வருவார்களோன்னு தயக்கத்துடன் கேட்டதும் வருவதாக ஒத்துக்கொள்ளவே அங்கிருந்து குதிரையில் சென்றோம். நேரமாகஆக விரைவாக இருட்டியது. சரியாக குதிரை ஸ்டேண்டில் நாங்கள் இறங்கியதும் வானத்தை உடைத்து பெய்த மழையில் சிறிது அரண்டுவிட்டோம். குதிரை ஸ்டாண்டிலிருந்து கேதார் ஆலயத்திற்கு 2 கிலோ மீட்டர் நடக்க வேண்டும். வழி இல்லை, வெறும் கற்கள் மட்டுமே, கீழே விழுந்தால் நேரா கபால மோட்சத்துடன் கைலாயம். (அதானே பக்கம்) மழை விட்டதும் மெதுவாக நடந்து நாங்கள் தங்க வேண்டிய இடத்தை அடைந்த பின் தான் தெரிந்தது. ஹெலிகாப்டரில் வந்தவர்கள் திரும்பி செல்லவில்லை, நடந்து வந்த மற்றவர்கள் இன்னும் வந்து சேரவில்லை என்று. ஸ்வாமியிடமிருந்தும் மற்றவர்களிடமிருதும் வெகுநேரத்திற்கு பிறகே தகவல், மழையில் சிக்கியதால் அவர்கள் பாதியில் தங்கி காலையில் வருவதாக. களைப்பும் பதட்டமுமாக, மழையும் மைனஸ் டிகிரி குளிருமாக தூங்காத இரவு விடியக்காத்திருந்தோம். காலை 5.45க்கு கோவிலுக்கு வந்துவிட்டதாக ஸ்வாமிஜியின் மெசேஜ் பார்த்ததும் அடுத்த இரண்டாவது நிமிடம் அங்கிருந்தோம். திவயமான கேதார் நாதர் தரிசனத்திற்கு பிறகு மனம் பெரும் ஆசுவாசமாகியிருந்தது.


சுற்றிலும் பனிச்சிகரங்கள், நடுவே அடிமுடிகாணா பரம்பொருள். ஒரு நிம்மதியுடன் மந்திரஜெபம் செய்ய கோவில் சுற்றுசுவரில் நல்ல இடமாக பார்த்து உக்கார்ந்தேன். உக்காரும் போது ஹெலிகாப்டரில் போகலாம், இது எதுக்கு இத்தனை ரிஸ்க் என்று பலதும் எண்ணிக்கொண்டே மந்திரஜெபம் செய்ய ஆரம்பித்தேன். கொஞ்ச நேரத்தில் கண்விழித்து பார்த்தால் என் அருகில் பத்து ரூபாய் நோட்டு. யாரோ தர்மம் செய்திருக்கிறார்கள். பார்த்ததும் சிரிப்பு அடக்கமுடியவில்லை. அடுத்த நொடியே இது எதற்கு எனக்குன்னு மூன்று நாட்கள் தொடர்ந்து யோசனையாகவே இருந்தது. எதற்காக இருந்தாலும் அந்த இடத்தில் என்னுடைய ஈகோவோ என்னவோ அது கொஞ்சம் அடிவாங்கியது தான்.  என்னதான் இருக்கட்டும் இறைவன் இடும் பிச்சைதான் எல்லாமே என்று சொல்லாமல் சொன்னது. முறையாக தினம் ஒரு கோவிலுக்கோ நாலு வேளை பூஜையோ செய்யாத ஆள் நான், இப்ப வரைக்கும். ஆனால் நான் இருந்த நிலையிலிருந்து இன்றிருக்கும் நிலை என்றோ என் பெற்றோரோ நானோ செய்த எதோ ஒரு நல்ல செயல், அல்லது இதோ இந்த மாதிரி இறையின் பிச்சை. நினைக்க நினைக்க கொஞ்ச நாட்களாக என்னை உறுத்திக்கொண்டிருந்த சில பல விசயங்கள் பற்றி தெளிவாக ஒரு முடிவுக்கு வர முடிந்தது. அதே போல் இனிவரும் நாட்களின் எது எனக்கு தேவை, எதை நோக்கி நான் செல்லவேண்டும், முயற்சிக்கவாவது வேண்டும்னு புரிந்தது. நன்றி இறையே!

அனைவரும் வந்து தரிசனம் ஆனதும் கீழே இறங்க ஹெலிகாப்டரில் சென்றவர்கள் தவிர அனைவரும் குதிரையில் கிளம்பினோம். நானும் ஸ்வாமிஜியும் முன்னதாக இறங்குகிறோம். குதிரையில் இறங்குவது உசுரை கையில் பிடித்துக்கொண்டு வருவதுதான். சுற்றிலும் அடர்ந்த மலைக்காடும் வான் முட்டும் சிகரங்கள் அவற்றின் நடுவில் ஓம் என்னும் எழுத்து பாறையாக இருப்பதும் அதை சுற்று அருவி அதே வடிவில் வருவதும் ஸ்வாமிஜி காட்டிய போது இதயம் நின்று துடித்தது. ரிஷிகேஷில் ஏறும் போதே நினைத்தேன், இந்த இயற்கையை யாரும் எதுவும் கொண்டு அடக்க முடியாதுன்னு. கேதார் ஏறும் போது, இமயம் எத்தனையோ அதிசயங்களையும் ஆச்சர்யங்களையும், அதிர்ச்சிகளையும் தன்னுள் வைத்திருக்கிறதுன்னு நினைச்சிட்டே இருந்தேன். இதோ இந்த ஓம் காட்சி எதையாவது எனக்கு சொல்ல வருதா? வேற யாராவது சொன்னா நம்புவார்களா? யார் நம்பினாலும் நம்பாவிட்டாலும் நான் கண்ணாற கண்டேன், இனியொரு முறை இங்கு வரும் வாய்ப்பிருந்தால் நின்று நிதானமாக தரிசிப்பேன்..மாலை 5 மணிக்கு குப்தகாசியை அடைந்து உணவருந்தி உடனே பத்ரி நோக்கி பயணத்தை ஆரம்பிக்கிறோம். பிப்பல்கோட்டி சென்று தங்கி மீண்டும் துவங்குவோம்.

பிப்பல் கோட்டி
நள்ளிரவிற்கும் மேல் ஆனது இங்கு சென்று சேர காலையில் உணவை முடித்து பத்ரி கிளம்புகிறோம். நடுவில் ஜோஷி மட் எனப்படும் திருப்பிரிதி , திவ்யதேசங்களில் ஒன்றான தலம் உள்ளது, நரசிம்மர் சாளக்கிராம வடிவில் இருக்கிறார்.  பத்ரியில் குளிர்காலங்களில் ஆலயம் மூடப்படும் போது பத்ரிநாராயணன் இங்கு தான் ஆறு மாதம் இருப்பார். அருகிலேயே பழைய கோவில் உள்ளது, அங்குள்ள அஷ்ட புஜ விநாயகரும், நவதுர்க்கையும் விஷ்ணுவும் கற்சிற்பங்கள் என்றாலும் நேரில் இருப்பது போல் அத்தனை உயிர்ப்புடன் இருக்கின்றனர். ஜோஷி மட் தரிசித்து விஷ்ணு பிரயாகை அடைகிறோம்.

 விஷ்ணு பிரயாகை :
பிரயாகைகள் அனைத்துமே குறைந்தது ஒரு கிலோ மீட்டர் நடக்க வேண்டும்.. நெட்டுக்குத்தலான படிகளில் ஏறி இறங்க வேண்டும். விஷ்ணு பிரயாகையில் இறங்கி போட்டா எடுக்கும் போது கவனிக்கவில்லை, எதிர் வெயிலாக இருந்தது. கீழே பார்த்தால் இறந்தவரை எரித்துக்கொண்டிருந்தனர். ஒரு நிமிடம்  நடுக்கமாகிவிட்டது. அப்பா அம்மா, நெருங்கிய உறவினர்கள்னு நிறைய பேரை வாரிக்கொடுத்தாச்சு, மின் மயானத்தில் கடைசி சாம்பல் கிடைக்கும் வரை உக்காந்திருக்கேன். காசியில் மணிகர்ணிகாவில் அமைதியான நிறைய உடல்கள் எரிவதை பார்த்ததும் உண்டு. ஆனால் இது , உடல் எரிகிறது உறவினர் ஒருவரும் அருகில் இல்லை, கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை ஆக்ரோசமான நதி. விஷ்ணு பிரயாகையில் நதிப்பிரவாகம் மைனஸ் டிகிரியில் ஓடுகிறது. காலை வைத்ததும் மறத்து போகும் குளிர், உடனே ஸ்நானம் செய்து, மீண்டும் அங்கிருந்த கோவிலுக்கு சென்று நதி நோக்கி அமர்ந்து வெகுநேரம் உடல் எரிவதை பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். ஆணோ பெண்ணோ, எத்தனை ஆசை, விருப்பம், கோபம், வன்மம், சாதனை, பெருமை  என்னவெல்லாமோ இருந்திருக்கும். பெயர் கூட இருந்திருக்கும்.  எத்தனையோ பேர், எத்தனையோ முறை, எத்தனையோ நோக்கங்களுக்காக  அழைத்திருப்பார்கள், இந்த உடலும் ஏகப்பட்ட உடல் எரிவதை பார்த்திருக்கும், என்றேனும் இப்படி நதிக்கரையில் யாருமில்லாமல் எரிவோம் என்று நினைத்திருக்குமா?  அதை பார்த்துட்டு இன்னொரு உடல் அதிர்ந்து புலம்புவதை அறியுமோ? முழுதும் எரிந்தபின் சாம்பல் கூட இல்லாமல் இழுத்து நதியில் விடுகின்றனர். அந்த நதி ஓடும் வேகத்திற்கு எதுமே தங்காது, நொடியில் அந்த இடம் சுத்தமானது, கண்ணுக்கெட்டும் தூரம் வரை எரிந்த எந்த அடையாளமும் இல்லை. இந்த யாத்திரையில் எல்லாரும் அறிந்த உண்மையை பொட்டில் அடித்து புரியவைத்த இடமிது. அலக்நத்தாவுடன் தவுலிகங்கா சங்கமிக்கும் இடம்.. நன்றி கங்கையே!!!


மானா வில்லேஜ்

மாலை 4 மணிக்கு மணா வில்லேஜ் எனப்படும் இந்தியாவின் கடைசி கிராமத்தை அடைகிறோம். இங்குதான் சரஸ்வதி நதி உற்பத்தி ஆகி பூமிக்கு மேல் தெரிகிறது.  பீமன் பாறை என்னும் பெரிய பாறையும் இருக்கிறது. பஞ்சபாண்டவர்கள் சொர்க்கத்திற்கு செல்லும் வழியில் சரஸ்வதி நதியை கடக்க பெரிய பாறையை எடுத்து வீசியதாகவும் அது பாலம் போல ஆனதாகவும் கூறப்படுகிறது. மலையில் எங்கோ ஓரிடத்திலிருந்து சரஸ்வதி வெகு உற்சாகத்துடன், கவலையற்ற கன்னிகைபோல் ஆர்பரித்து  துள்ளிகுதித்து வருகிறார். மிகப்பிரம்மாண்டமாகவும் சிறிது அச்சமூட்டுவதாகவும் அவரின் தோற்றமுள்ளது. வியாசரும் விநாயகரும் மஹாபாரதம் எழுதும் போது சரஸ்வதியின் இந்த அதீத உற்சாக கூச்சலால் இடையூறு ஏற்பட்டு வியாசர் சரஸ்வதியை சத்தமின்றி  பூமிக்குள் பாய சாபமிட்டாராம். சரஸ்வதிக்கென்று ஒரு கோவிலும் உண்டு, அவரை  தரிசித்து கொஞ்சம் மேலே இருக்கும் விநாயகர் குகைக்கு சென்று அங்கிருக்கும் கணபதியை தரிசித்து இன்னும் நெட்டுகுத்தலாக ஏறும் பாதையில் ஏறி வியாச குகையில் அவரையும் தரிசித்து பத்ரி திரும்புகிறோம்.

பத்ரிநாத் : பத்ரி விஷால் : பத்ரி நாராயணன்
பத்ரி என்றால் இலந்தை பழமாம், ஒரு காலத்தில் இலந்தை பழங்கள் சூழ்ந்த வனப்பகுதி, நரநாராயணர்கள் தவமிருந்த தால் ஒரு புறம் நரநாராயண மலையும், மறுபுறம் நீலகண்ட மலையும் சூழ முன்னே தப்த குண்டம் எனப்படும் வென்னீர் ஊற்றில் குளித்து பத்ரிநாராயணனை தரிசிக்கின்றனர். நாங்கள் இரவு 7 மணிக்கு சென்றதால் குளிக்க முடியவில்லை, கடும் குளிரும் காரணம். விஷ்ணு சகஸ்கரநாமாவளி பூஜைக்கு முன்பதிவு செய்திருந்தோம். கிட்டதட்ட 40 நிமிடங்கள் இறைவனுக்கு முன் அமர்ந்து நாங்கள் 40 பேர் மட்டும் கண் குளிர, மனம் குளிர, செவி குளிர பத்ரிநாராயணனை தரிசித்தோம். ஏக இறையை என்ன பெயரில் அழைத்தாலும் ஆதம திருப்தியும், அமைதியும் தருவதே அந்த பரம்பொருளை வணக்கும் நோக்கம். வணங்கி தங்கியிருந்த இடத்திற்கு வந்து, இரவு சத்சங்கம் முடித்து ஓய்வெடுத்தோம்.  கர்ணபிரயாகை, நந்த பிரயாகையை தரிசிக்க விடியற்காலையில் கிளம்பினோம்.

நந்த பிரயாகை
கடும் காய்ச்சல், ஜலதோசம், உடல் வலின்னு பஸ்ஸில் ஏறீயதும் மயக்கமாதிரி ஒரு தூக்கத்திற்கு போயிட்டேன். கண்ணைத்திறந்தால் நந்த பிரயாகையில் நிற்கிறோம். இறங்கி போய் குளிக்க முடியுமான்னு ஒரு நிமிடம் யோசிச்சேன். ஒரே ஒரு நிமிசம் தான், போற உசுரு பிரயாகையில் போகட்டும்னு கிளம்பினேன். அப்படி ஒரு நிமிடம் யோசித்ததற்கு பலன், கால் தடுமாறி கீழே விழுந்து கணுக்கால் வீங்கிருச்சு. வழி தவறி அரைகிலோமீட்டர் படி இறங்கி ஏறி ஒரு வழியா வெகு தூரம் நடந்து நந்த பிரயாகை சென்றடைந்தோம். பனி உருகிய நதி தான், ஆனாலும் பக்கத்தில் போனதும் பரவசமானது. இனி என்று கிடைக்கும் இந்த வாய்ப்புன்னு டக்குனு இறங்கிட்டேன். ஒரே ஒரு குளியலில் உடம்பின் வலியும் போனது, புத்துணர்ச்சியாகவும் இருந்தது. அலக் நந்தாவுடன் நந்தாகினி நதி சங்கமிக்கும் இடம், கிருஷ்னனின் வளர்ப்பு தந்தை நந்த கோபன் அரசாண்ட இடம், எல்லா பிரயாகைகள் போல் இங்கும் கோவில் உள்ளது

கர்ணபிரயாகை
நந்த பிரயாகையிலிருந்து 22 கிமீ தூரத்தில் கர்ணபிரயாகை உள்ளது. கர்ணனுக்கு கவச குண்டலங்கள் கிடைத்த இடம், அலக்நந்தாவுடன் பிண்டார் நதி சங்கமிக்கும் இடம். பெரிய படித்துறையும் ஒரு பக்கம் ஆர்பரிக்கும் அலக்நந்தாவும் இன்னொரு புறம் அமைதியான பிந்தார் நதியும் சற்றூ தொலைவில் சேருகின்றனர். கர்ணனுக்கும் தேவிக்கும் கோவில் உள்ளது.  மாலையானது, மதிய உணவை முடித்து ஹரித்துவார் சென்றடைகிறோம். விடியற்காலை 3 மணி ஆகிவிட்டது.

ஹரித்துவார்
2016-ல் பஞ்ச பிரயாகையை பார்க்க வந்து மழையின் காரணமாக ஹரித்துவார் ரிஷிகேஷில் தங்கி குளிரக்குளிர கங்கையை தரிசித்து மகிழ்ந்திருக்கிறோம். காலையில் கங்கை தரிசனத்துடன் தசமஹா வித்யா பீடமும், சக்தி பீடத்தில் ஒன்றுமான சதி தேவி கோவிலை அடைந்து தரிசனம் செய்து, இந்த யாத்திரையை நல்லபடியாக முடித்து வைத்த இறையருளுக்கு நன்றி சொல்லி கோவை திரும்பினோம். இந்த இடங்களுக்கெல்லாம் போக நினைப்பவர்கள் நல்ல உடல்நிலையுடன், நன்றாக நடக்கும் தன்மையிலிருக்கும் போதே செல்வது நல்லது. பின்னாளில் இருக்கும் இடத்திலிருந்து மனதில் தரிசித்தால் போதும். வயதான பின் இங்கெல்லாம் செல்வது சிறிது கடினமே
ஆன்மீக பயணங்கள் எதற்கு? இறைவன் அங்கிங்கெனாதபடி எங்கும் இருக்கிறான் என்றால் தனியாக ஒரு பயணம் எதற்கு?
இந்த கேள்விக்கெல்லாம் முழுதான பதில் இல்லாவிட்டாலும் ஓரளவு இந்த யாத்திரையில் தெரிந்து கொண்டேன். ஆன்மீகமும் ஒரு அனுபவமே. மதம் சார்ந்த நம்பிக்கைகள் அதிகமில்லாவிட்டாலும், நம்மிலும் மேம்பட்ட ஒரு சக்தி இருப்பதிலும் அது நம்மை எல்லாவிதத்திலும் வழி நடத்துகிறது என்பதிலும் பெரு நம்பிக்கை உண்டு. போலியான பக்தியோ சிரத்தையோ தேவையில்லை. மனம் எதை நினைத்து, எதை நோக்கி பயணிக்கிறதோ அது எவ்வழியேனும் நிறைவேறும். ஆன்மீகமும் ஒரு அனுபவமே, எதையாவது என் அனுபவம் என்று விவரிக்க முயன்றால் குருடர்கள் சேர்ந்து யானையை அறிந்து கொண்டதைப்போல் ஆகிவிடும்.  ஆன்மீகமும் அனுபவமே, கலர்கலராக படங்களில் வழிபடுவதோ, ஒரு தீப ஒளியை மட்டும் வணங்குவதோ அது தனிமனித விருப்பம். அந்த அனுபவத்தை விவரிப்பது கடினம். வருங்காலத்திலும் இது போன்ற யாத்திரைகளில் பங்கேற்க குருவருள் ஆசிபுரியட்டும். நாம் குருவின் அருகில் இருந்தால் சடங்குகளோ ஆன்மீக பயிற்சியோ தேவையில்லை, குருவின் இருப்பே அனைத்தும் செய்யும். 
குரு எப்போதும் கற்றுக்கொடுப்பதில்லை, தனது வாழ்கை அனைவருக்கும் போதிக்கிறார். குரு நம்மை எதை செய்ய சொல்கிறாரோ அதுவே பெரிய ஆன்மீக செயல், இந்த யாத்திரையில், இந்த அனுபவங்கள் அனைத்தும் குரு மூலம் எனக்கு அளிக்கப்பட்டிருப்பது என் வரையில் ஆகப்பெறும் அனுபவமே. இதற்காக என்னுடைய நன்றியையும் வணக்கத்தையும் தெரிவிக்கிறேன்.

Tuesday, August 27, 2019

முக்திநாத் திருப்பயணம் - அனுபவ பகிர்வு 3

அனுபவ பகிர்வு : திருமதி. கோமதி 
     
      முக்திநாத் ஆன்மீகப் பயணத்தில் பங்கு கொள்ள துணை நின்ற குருவருளுக்கும் திருவருளுக்கும் நன்றிகள் பல. முக்திநாத் ஆன்மீகப் பயணம் மிகவும் எதிர்பாராமல் கிடைத்த வாய்ப்பு. நேபாளம் தற்போது இந்தியாவின் அண்டை நாடானதால் அங்கு செல்ல இந்தியாவில் வழங்கப்பட்ட வாக்காளர் அடையாள அட்டை அல்லது கடவுச்சீட்டு அவசியமானது. வழக்கம் போல எனது வாக்காளர் அடையாள அட்டையை தொலைத்துவிட்டு இருந்தேன். கடவுச் சீட்டும் என்னிடம் இல்லை. பயணத்தில் கலந்து கொள்ள அனுமதி கிட்டிய பின்பு விரைவிலேயே கடவுச்சீட்டு கிடைக்கப்பெற்று சற்று நிம்மதியை அளித்தது. இப்படியாக பயணத் தடைகள் யாவும் விலகி மிகவும் எதிர் நோக்கியிருந்த பயண நாளும் வந்தது.

அனைவரும் 21.5.19 செவ்வாய் அன்று இரவு கோவை விமான நிலையத்தில் இருந்து புறப்படத் தயாரானோம். விமான நிலையத்தின் உள்ளே சென்று எங்களது உடைமைகளை சோதிக்கும் இடத்திற்கு செல்லும் வேளையில், சென்றமுறை பையைத் தவறவிட்டு தவித்த தருணங்கள் கண்முன்னே வந்து சென்றன. இம்முறை வேக வேகமாக வந்து முதலில் பைகளை கைப்பற்றி நான் வைத்திருந்தவைதானா என உறுதி படுத்திக்கொண்டு உள்ளே சென்று அமர்ந்தோம். விமானத்தில் ஏறுவதற்கான அழைப்பு வரும் வரை அமர்ந்து இருக்க வேண்டியதுதான்! கோவையிலிருந்து சுவாமியுடன் சேர்த்து மொத்தம் எட்டுபேர் பயணமானோம். கோவையில் இருந்து டெல்லி சென்று அங்கிருந்து காட்மாண்டு செல்வதாக பயணம் திட்டமிடப்பட்டிருந்தது. இரவு ஒரு மணிக்கு விமானம். ஆனாலும் அனைவரும் தூக்கம் மறந்து, பயணம் குறித்த எண்ணங்களில் அமிழ்ந்து இருந்தோம். அதிகாலை வேளையில் டெல்லி சென்று பின்னர் அங்கிருந்து காட்மாண்டு விமானத்தில் பயணிக்க ஆயத்தமானோம்.

காட்மாண்டுவில் விமான நிலையத்திலிருந்து 10 நிமிடத்திலேயே நாங்கள் தங்கும் விடுதி அமைந்திருந்தது. அங்கு சென்று தயாராகி மதிய உணவு உண்டு விட்டு சென்னை மற்றும் பெங்களூருவில் இருந்து வருபவர்களுக்காக காத்திருந்தோம். வந்தபின் மாலை பசுபதிநாத் கோவிலுக்குச் சென்று வந்தோம்.



நாங்கள் தங்கியிருந்த விடுதிக்கு எதிர்ப்புறம் தான் பசுபதிநாத் கோவில் வளாகம் அமைந்திருந்தது. முதலில் அவ் வளாகத்திற்குள் அமைந்துள்ள புவனேஸ்வரி அம்மன் ஆலயத்திற்கு சென்று இருந்தோம். அவ்வாலயம் சக்தி பீடங்களில் ஒன்று எனவும் சதிதேவியின் கை விழுந்த இடம் எனவும் எங்களுடன் வந்திருந்த பயண ஒருங்கிணைப்பாளர் கூறினார். அங்கே வழிபட்டுவிட்டுப் பின்னர் பசுபதிநாதர் கோவிலுக்குச் சென்றோம். பசுபதிநாதர் கோவிலில் லிங்க வடிவில் நான்கு முகங்களுடன் காட்சி அருளினார். வழக்கமாகப் பார்த்த வடிவங்களிலிருந்து அது சற்றே வித்தியாசமான அமைப்புடன் இருந்தது. அவ்வமைப்பு முறையே சத்யஜோதம், வாமதேவம், தத்புருஷம், அகோரம் மற்றும் ஈசானம் என ஐம்பூதங்களையும் குறிக்கும்படி அமைக்கப்பட்டு இருந்தது. ஐந்தாவது லிங்கத்தின் மேற்பகுதி அது ஆகாயத்தை குறிப்பதாகும் 4 வாயில் வழியாகவும் நான்கு முகங்களையும் தரிசிக்க இயலும்.

பொதுவாக வட இந்தியாவில் உள்ளது போல இங்கே லிங்க ரூபத்தை கைகளால் தொட்டு வழிபட இயலாது. அங்கிருந்து வந்து கோவில் வளாகத்தில் உள்ள மண்டபம் ஒன்றில் அமர்ந்து மந்திர ஜபம் செய்து விட்டுத் திரும்பினோம். இரவு உணவுக்குப்பின் சுவாமியின் சத்சங்கத்திற்கு சென்று அமர்ந்தோம்.

அன்றைய சத்சங்கத்தில் சுவாமிஜி, முக்திக்கும் மோக்ஷத்திற்கு உள்ள வேறுபாடுகளைக் குறித்து விளக்கி இருந்தார்கள். மோட்சம் என்பது சமஸ்கிருதத்தில் இருந்து எடுக்கப் பெற்று பாலி மொழியில் பயன்படுத்தப்பட்டது. மோக்ஷம்/நிர்வாணம் முதலியவை வேதத்தை மறுக்கும் புத்த மதத்தில் எடுத்தாளப் பெற்றன. புத்தர் எனப்படுபவர் ஒருவர் அல்ல என்றும், கௌதம புத்தர் காலத்தில் புத்த கொள்கைகள் பல இடங்களில் ஸ்தாபிக்கப் பெற்றது. அவ்வாறு நிறுவப்படும் போது தனது சார்பான கொள்கைகளை நிரூபிப்பதற்காக, "தர்க்கம்" செய்யப் பெற்று அதில் வெல்பவர்களின் கொள்கைகளே சரி என்று முடிவு செய்யப்படும். கௌதம புத்தர் பிறந்த ஊர் நேபாளம் என்றபோதும் அவர் காலத்தில் புத்தமதம் பெரிதாக நேபாளத்தில் பரவவில்லை.

அக்காலத்தில் நாத சம்பிரதாயத்தில் உள்ள 'குல தந்திரம்/சம்பிரதாயம்' போன்றவையே இங்கு பின்பற்றப்பட்டு வந்தன. அவரது காலத்துக்குப் பின்பு புத்தமதம் சிறிது சிறிதாக நேபாளத்தில் பின்பற்றப்பட ஆரம்பித்தது. புத்த மதத்தில் உள்ள இருவேறு பிரிவுகள் மஹாயானம் மற்றும் ஹீனயானம். மஹாயானம் புத்தரின் கொள்கைகளை அப்படியே பின்பற்றுவது. ஹீனயானம் என்பது தாங்கள் ஏற்கனவே மேற்கொண்டிருக்கும் அனைத்து சடங்குகளையும் பின்பற்றுவதோடு புத்த மதக் கொள்கைகளைக் கடைபிடிப்பது என்பது. வேதத்தை மறுக்கும் கொள்கைகள் உடையது புத்த மதம். அத்துடன் சடங்குகளையும் கடைபிடிப்பது என்பது இங்கே வழக்கிலிருக்கும் முரண்பட்ட ஆன்மீகத் தன்மைகளைக் குறிப்பதாக இருக்கிறது.

புத்த மதக் கொள்கைப்படி ஆன்மா என ஏதும் இல்லை. மோக்ஷம் என்பது நாம் நம்மை எதுவாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறோமோ ( எ. கா: உடலாக, மனமாக, விழிப்பு நிலையாக) எனப் பல்வேறு நிலைகளாக நினைத்து    இருப்பவற்றில் இருந்து விடுபடுவது என்பதாகும். விடுபட்ட பின் அது எங்கே செல்லும் என்ன நடக்கும் என்பதற்குத் தெளிவான விளக்கமற்ற போதிலும் சிலர் தங்களது உடலில் இருந்து வெளிப்படுதலே மோக்ஷம் என உண்ணாநோன்புற்று உடலை விட்டுள்ளார்கள். வேத மார்க்கத்தில் ஜீவாத்மா பரமாத்மாவுடன் இணைவதே முக்தி எனக் கூறப்படுகிறது.

அதேநேரம் "மோக்ஷ மூலம் குரு க்ருபா" எனவும் வழங்கப் பெறுகிறது. 'மோக்ஷம்' புத்தமத வார்த்தை எனில் நாம் ஏன் இங்கு அதை பயன்படுத்த வேண்டும் என்ற கேள்வி எழலாம். இங்கு மோக்ஷம் என்று குறிக்கப்படுவது முக்தியை அல்ல. முக்தியை நோக்கிப் போவதற்கான தெளிவு. அதை குருவானவரே அருள இயலும்.

இல்லை எனில் நாம் வாழ்க்கைச் சக்கரத்தில் சிக்கிக் கொண்டு மீண்டும் மீண்டும் பிறந்து கொண்டே இருக்க நேரிடும். மோக்ஷத்தை அடைந்த பின்பே முக்தியை அடைய இயலும். அப்படிப்பட்ட பிறப்பு சுழற்சியில் இருந்து வெளிவரும் பொருட்டு குருவினால் அருளப்படும் மோக்ஷத்தை ஒருவர் வாழும் போதே அடைய இயலும். அதுவே முக்தியை நோக்கி இட்டுச்செல்லும் தெளிவாகும்.

1. சஹஜ முக்தி

ஒருவர் இல்வாழ்க்கையில் இருந்து கொண்டே சிறிய ஆன்மீகப் பயிற்சிகளை மேற்கொண்டு இருப்பவரானால் அவரது இறுதியான எண்ணம் எதுவோ அதுவாகவே அவர் மறுபிறப்பு எடுப்பார் என்றும், அவ்வாறு எண்ணப்படும் எண்ணம் இறைவனைக் குறித்தது எனில் அவர் இறைவனுடன் கலந்த இறைத்தன்மையை அடைவார். ஒருவர் தொடர்ந்து மந்திர ஜபம் செய்பவரானால் அது அவர் விழிப்புணர்வற்று இருக்கும் நிலையிலும் வேலை செய்யும். அப்படிப்பட்ட விழிப்புணர்வற்ற இறுதிவேளையில் ஒருவரின் இறுதி எண்ணமாக அவர் அதிகப்படியாக எண்ணியதே (அவரது மந்திர ஜெபம்) கணக்கில் கொள்ளப்பட்டு அவர் சகஜ முக்தியை அடைவர். இது எதுவுமே இல்லை என்றாலும் குருவானவர் முழுப் பொறுப்பில் சகஜ முக்தியை ஒருவருக்கு அருள் இயலும்.

2. ஜீவன் முக்தி:

இந்நிலை குரு வழியாகக் கற்றவைகளை ஒழுக்கத்துடன் பின்பற்றி உடலில் இருந்து வெளியேறுவது. அவ்வாறு ஜீவன் முக்தி அடைந்தவர்கள் பின்பு உடலிற்கு திரும்ப பொதுவாக விரும்ப மாட்டார்கள். எப்படி ஓர் ஆயுள் கைதி சிறையில் இருந்து தப்பித்தால் அங்கே திரும்ப விழைய மாட்டானோ அவ்வாறுதான் ஜீவன் முக்தர்களின் நிலையும் இருக்கும். அப்படியே திரும்பி வந்தாலும் அவர்கள் அதைப் பற்றி பிறரிடம் பகிர்ந்து கொள்ளாமல் உடலை விடும் வரை பொறுத்திருப்பார்கள்.

3. உயர்நிலை முக்தி/பரமுக்தி:

பரமுக்தி அடைந்தவர்கள் திரும்பி வந்து மற்றவர்களும் அதே நிலையை அடையும் பொருட்டு உதவுவார்கள். அவர்களிடம் மனிதத்தன்மைக்கு அப்பாற்பட்ட சக்தி இருக்கும். பரமாத்மாவிடம் கலந்து பின்பு வருவதால் பரமாத்மாவின் இயல்பு அவர்களிடம் பிரதிபலிக்கும்.

4. அவதாரம் :

பிறக்கும் பொழுதே முழுமையான விழிப்பு நிலையில் இருப்பவர்கள். அவர்கள் பிறந்ததற்கான காரணத்தை அறிந்தவர்கள். சில நேரம் தீவிர பயிற்சியினால் ஓர் ஜீவாத்மா தனது உடலை விட்டிருந்தால் அடுத்த பிறவியில் அவர்கள் அவதாரமாகத் தோன்றுவதுண்டு. அவதாரம் மனித அறிவிற்கு அப்பாற்பட்டது.
(எ.கா: பகவான் கிருஷ்ணர், மச்சீந்த்ர நாத்)
அவர்கள் மனித உருவில் தான் இருக்க வேண்டும் என்பது இல்லை. ஆனால் அவர்கள் செல்லும் போது பல உயிர்களை உயர்நிலைக்கு இட்டுச் சென்று இருப்பார்கள். இவ்வாறு அன்றைய சத்சங்கத்தில் நாங்கள் மோக்ஷம் குறித்தும் முக்தி குறித்தும் தெளிவு பெற்று இருந்தோம்.

23/5/19 (வியாழன்) அன்று காலை எழுந்து பசுபதிநாதர் கோவில் வளாகம் வழியாக பாகமதி நதியைக் கடந்து படிக்கட்டுகள் அமைக்கப்பட்ட சற்றே மலைப்பாங்கான ஓர் இடத்தில் அமைந்துள்ள கோரக்கநாத் சமாதிக்குச் சென்றோம். செல்லும் வழி எங்கும் சிறுசிறு கோவில் போன்ற அமைப்புடன் நான்கு பக்கமும் வழியுடன் உள்ளே ஒரு சிவலிங்கம் அமைந்த பக்கோடாக்கள் ஏராளமாக காணப் பெற்றன. கோரக்க நாதர் சமாதியில் சென்று வணங்கிய பின்பு அனைவரும் அருகில் இருந்த திண்ணையில் அமர்ந்து மந்திர ஜெபம் செய்தோம். அங்கே நாத சம்பிரதாயத்தில் உள்ளவர்கள் பயன்படுத்தும் யாக குண்டம், தூனி, திரிசூலம் மற்றும் இடுக்கி ஆகியவற்றை பார்க்க வாய்ப்பு கிடைத்தது.

காட்மாண்டுவில் உள்நாட்டுப் பயண விமான நிலையம் கிட்டத்தட்ட நமது ரயில் நிலையம் போலவே தோற்றமளித்தது. எங்களது விமானம் சிறிது தாமதமானதால் கையில் இருந்த உணவை உண்டுவிட்டுக் காத்திருந்தோம். அங்கிருந்து பொக்காரா விமான நிலையம் வந்தடைந்தோம். அது மிகவும் சிறிய விமான நிலையமாக இருந்தது.

நாங்கள் வந்த போது எங்களுடன் வந்த சில புத்த பிக்குகளை வரவேற்க மேள தாளங்களுடன் ஒரு சிறிய கூட்டம் நின்றிருந்தனர். அவ்வூரின் வரவேற்பைப் பார்த்து விட்டு தங்கும் விடுதிக்கு பயணித்தோம். பொக்காரா ஊர் நாங்கள் சென்ற வழியெங்கும் சுத்தமான சாலைகளுடன் காட்சி அளித்தது. நிறைய மலர்ச்செடிகளைக் காண முடிந்தது. பார்க்க மிகவும் அழகாகக் காட்சியளித்தது. பொக்காரா ஏரியைத் தாண்டியே  தங்கும் விடுதிக்குச் செல்ல வேண்டி இருந்தது. 

சாலையின் நடுவே பல இடங்களில் அரச மரம் மற்றும் பல மரங்கள் இருந்தன. அவை எவற்றையும் அகற்றாமல் அகன்ற சாலைகளை செப்பனிட்டிருந்தது மிகவும் அருமையாக இருந்தது. இங்கே சாலை விரிவாக்கம் என்ற பெயரில் சோலையாக இருந்த இடங்களை எப்படி மாற்றி வைத்துள்ளோம் என எண்ணி மனம் வேதனை உற்றது.

தங்கும் விடுதியில் வந்து இறங்கிய உடன் மழை பெய்யத் தொடங்கி விட்டிருந்தது. அனைவரும் சிறிது நேரம் இளைப்பாறிவிட்டு சத்சங்கம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்த மற்றொரு இடத்திற்குச் சென்றோம். நடந்து சென்றமையால் செல்லும் வழி எங்கும் இருந்த தூய்மையான சாலைகளையும் சுற்றி இருந்த மலையின் அழகையும் ரசித்துக் கொண்டே செல்ல முடிந்தது. சுற்றுலா அந்நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் முக்கியமான பங்கு வகிப்பதால் அந்த வழி எங்கும் பல்வேறு விடுதிகள் பல நாட்டு உணவுக்கடைகள் இன்னும் பல கடைகளைக் காண முடிந்தது. சத்சங்கத்திற்காக அனைவரும் குழுமி இருந்தோம்.

மறுநாள் காலையிலேயே முக்திநாத் நோக்கிச் செல்ல வேண்டி இருந்தமையாலும் நேற்று சுவாமிஜி முக்தியை பற்றி விளக்கி இருந்தமையாலும் இன்று நாத பாரம்பரியத்தைப் பற்றி விளக்கினார்கள். அவை பின்வருமாறு.

நாதர்கள் (The Lords) என்பவர்கள் யாவற்றிற்கும் தலைவர்களாக இருக்கிறார்கள். ஒருவர் தன்னிடம் உள்ள யாவற்றையும் முழுமையான சரணாகதியில் மற்றொருவரிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு நீங்களே எங்களை காப்பாற்றுங்கள் என்று இருந்தால் அப்படி சரணடைந்தவர் ஓர் நாதரிடமே சரணடைந்து இருப்பார். 'நாத்' என்றும் அவர்கள் அழைக்கப்படுவர்.

இவர்கள் ஒரு மனிதனை ஆன்மீகத்திற்கு அழைத்து வரும் அடிப்படை பணிகளைச் செய்வதில்லை. மாறாக, ஆன்மீக வளர்ச்சி அடைபவர்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட நிலையைக் கடந்து செல்லும் போது அவர்களின் வளர்ச்சிக்கு உதவி புரிகிறார்கள். எளிமையாகக் கூறுவதானால் இயல்பு உலகில் ஆன்மீகமாக இருப்பதற்கு நாதர்களின் உதவி தேவையில்லை. தினமும் கோவிலுக்குச் செல்வது, புண்ணிய நதிகளில் நீராடுவது மற்றும் சில கலாச்சாரம் சார்ந்த ஆன்மீகக் கடமைகளைச் செய்வது போன்ற செயல்களுக்கு அவர்களின் அவசியம் ஏற்படுவதில்லை. அவ்வாறு செய்யும் ஆன்மீகக் கடமைகளை மேம்படுத்திக்கொண்டு அடுத்த நிலையில் உள்ள ஆன்மீக வாழ்க்கைக்குச் செல்ல அவர்களின் உதவி இன்றியமையாதது. ஓர் பக்திமானாக இருந்து வாழ்க்கை வாழ நாதர்களின் அவசியம் இல்லை.

'அடுத்த நிலைக்குச் செல்ல உதவுவர்' என்று குறிப்பிடும் பொழுது இயல்பு மனித நிலையில் இருந்து உயர் மனிதத்தன்மைக்குச் செல்லவே நாதர்களின் உதவி தேவைப்படுகிறது.


இயல்பு மனிதர்கள், மனிதர்களாகப் பிறந்தாலும் விலங்கின் தெளிவு நிலையிலேயே இருக்கிறார்கள். விலங்கின் விழிப்பு நிலையிலிருந்து மனித விழிப்பு நிலைக்கு உயர நாதர்களின் உதவி தேவையே இல்லை. ஒரு மனிதன் நல்லொழுக்கத்துடன் பிற உயிர்களிடத்தில் அன்பு கொண்டு நல் வழியில் நடப்பது என்பது இவ்வுலகில் வாழ்தற்குச் செய்ய வேண்டியது. இதற்கு யாருடைய உதவியும் தேவையில்லை. அதே மனிதன் சாதாரண தன்மையினின்று உயர் மனிதத்தன்மைக்கு உயரவே நாதர்களின் உதவி தேவைப்படுகிறது. அந்த உயர் மனிதத் தன்மையில் உள்ளவர்களின் உலகம் வேறு. அது இவ்வுலகிலேயே, வேறு பரிமாணத்தில் இயங்கிக் கொண்டு இருக்கிறது. விலங்குகளுக்கு தெரியும் சில விஷயங்கள் நமது கண்களுக்குப் புலப்படாதது போல இவ்வுலகிலேயே நம் கண்களுக்குத் தெரியாத வேறொரு உலகம் இயங்கிக் கொண்டு இருக்கிறது. 
அவ்வுலகத்தை செயல் படுத்திக் கொண்டிருப்பவர்கள் இந்த நாதர்களே.

அவர்கள் எப்போதுமே இரண்டு உலகத்தையும் இணைக்கும் இடத்தில் நின்றுகொண்டு இருக்கிறார்கள். நாம் அவ்விடத்தை அடையும் போது நம்மை அவர்கள் உலகத்திற்குள் அனுப்புவதற்கு அவர்கள் அங்கே நின்று கொண்டிருக்கிறார்கள். முற்கூறிய  கருந்துளை உதாரணத்தையே இதற்கும் குறிப்பிடலாம். எப்படி விஞ்ஞானிகள் கருந்துளை அருகே சென்றால் அதன் உள்ளே சென்று விடுவோம் என்று நம்புகிறார்களோ அதுபோல நாம் அவ்வுலகத்தின் அருகே சென்றால் அவர்கள் நம்மை உள்ளே ஏற்றுக் கொள்வார்கள். நாம் செய்ய வேண்டியதெல்லாம் அவ்விடத்தை நோக்கிச் செல்ல வேண்டியதே.

எனவே நாதர்கள் நம்மை அடுத்த பரிணாமத்திற்கு கொண்டு செல்ல உதவுகிறார்கள். நாதர்களின் கட்டமைப்பில் யாவர்க்கும் மேம்பட்ட உயர் நிலையில் இருப்பவரே 'ஆதிநாதர்/ஆதிநாத்'.
அவர், உடல் தன்மையிலோ/ உயிர்த்தன்மையிலோ இல்லாமல் ஆற்றல் தன்மையிலேயே இருப்பதால், அவ்வாற்றலை அவர் உயிராக/ உடலாக அல்லது மற்ற ஏதாகவும் மாற்றிக்கொள்ள முடியும். எனினும், அவர் பெரும்பாலும் ஆற்றல்த் தன்மையிலேயே இருக்கிறார். எல்லா நிகழ்வுகளுக்கும் அவரே காரணமாயிருக்கிறார். அவருக்குக் கீழே சில பேர் இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். சுருங்கக்கூறின், இறைநிலையின் ஓர் அம்சமாக ஆதிநாத்ததைக் குறிப்பிடலாம்.

அதீத அன்பின் காரணமாக குருவைக் கடவுளாகப் பார்க்கும் வழக்கத்தால் இங்கு ஆதிநாத்தைக் கடவுள் என்று குறிப்பிடவில்லை. இறைத்தன்மை அவ்வாறாகவே இருக்க வேண்டியுள்ளது. ஏனெனில் அத்தன்மைக்கு பெயர் இல்லை, தாய் தந்தையருக்குப் பிறக்கவில்லை, குறிப்பிட்ட கால அளவிலேயே இவ்வுலகில் வாழ்ந்தது என்ற வரலாறு இல்லை. அஃது நித்தியமாக எப்போதுமே உள்ளது. உடலின்றி ஆற்றல் வடிவமாக உள்ளது. இவை அத்தனையும் ஒன்றிணைந்தால் அது இறைத்தன்மையாகத்தான் இருக்க இயலும்.

ஏனெனில் இறைத்தன்மையைக் குறித்து விளக்குபவர்கள் அதனை இத்தகைய தன்மைகளுடனேயே விளக்குகின்றனர். இத்தகைய தன்மைகளைக் கொண்ட ஆற்றல் வடிவமே இக்கட்டமைப்பின் காரணகர்த்தாவாக அமையப்பெற்றமையால் 'ஆதிநாதர்' என்று அவ்வாற்றல் வழங்கப்பெறுகிறது. அவ்வாற்றல் தன்னிடமுள்ள பெண் தன்மையைப் பிரித்து வெளியேற்றி, ஆண்தன்மையதாக "ஆதிநாத்" எனவும் பெண்தன்மையதாக "உமாநாத்" எனவும் வழங்கப்படுகிறது.

இவ்விரு ஆற்றல்களும் இணைந்து பல விஷயங்களை இப்பிரபஞ்சத்தில் நடத்துகிறார்கள். ஓர் உயிரை எடுத்துக் கொண்டோமானால், அதன் அடிப்படைத் தன்மையாக ஆதிநாத்தும், அவ்வுயிரின் செயல்த்தன்மையாக "உமாநாத்"தும் இருக்கிறார்கள்.
நம் புரிதலுக்கு உட்பட்டு இருப்பதற்காக அவ்விரு ஆற்றல் தன்மைகளையும் சிவமாகவும் சக்தியாகவும் வேண்டுமானால் நாம் வரையறுத்துக் கொள்ளலாம்.

எனவே ஆதிநாத் 'காரண' சக்தியாகவும் உமாநாத் 'இயக்க' சக்தியாகவும் இருக்கிறார்கள். இவர்கள் இருவரும் சேர்ந்து ஏழு பேர்களுக்கு முழுமையான பரிமாணத் தன்மைகளை அருள்கிறார்கள். அவர்கள் எழுவருக்கும் நாத சம்பிரதாயப் பெயர்கள் உள்ளன. அப்பெயர்கள் அவர்களின் தன்மைகள் (எடுத்துக்காட்டாக: உடை, உடலமைப்பு) சார்ந்தது. அவைகள் இயற்பெயரல்ல. காரணப் பெயர்களே. ஒருவர் கருமையாக இருந்தால் அவர் 'கரிய நாத்' என வழங்கப்படுவார். மற்றொருவர் வெண்மையாக இருந்தால் அவரை 'வெண்ணிற நாத்' என்று கூறுவர். இவை யாவும் அவர்களின் வெளிப்பாடுகளே. 'உமாநாத்' ஆதிநாத்திலிருந்து வெளிப்பட்டவர். அவரிடம் முழுமையான சரணாகதியில் இருப்பவர். எனவே அவருக்கு அப்பெயர் வழங்கப்படுகிறது. ஒருவர் நல்லறிவு புகட்டுவராராயின் அவர் 'அறிவு வழங்கும் நாத்' என்ற பெயரால் வழங்கப்படுவார். பெயர்கள் அவர்களின் செயல் தன்மை குறித்த தாகவே அமைந்திருக்கும். பார்க்க எப்போதும் இளமையுடனும் மிகவும் ஒளி பொருந்திய உடலுடனும் இருப்பவரை 'கோரக்நாத்' என்று வழங்குவர். யாரெல்லாம் இவ்வாறான அமைப்புடன் இருக்கிறார்களோ, அவர்கள் அனைவருமே 'கோரக்நாத்' என்றே வழங்கப் பெறுவர். 'கோரக்' என்பது இளமையும் பொலிவும் பொருந்திய என்று பொருள் பெறும்.

ஆதிநாத் மற்றும் உமாநாத்தின் வழிவந்த எழுவரும் 'சப்த ரிஷிகள்' என்று சிலர் கூறுவர். அகஸ்தியர், ப்ருகு, காசிபையர் போன்ற சப்தரிஷிகள் தான் இவ்வெழுவருமா என்றால் அவர்கள் இல்லை. அவர்கள் போன்ற வெவ்வேறு எழுவர்களுக்கு இவர்கள் அறிவு வழங்கிக் கொண்டே இருக்கிறார்கள். விநாயகர் போன்ற ஒருவரை கணபதி நாத்/கணேஷ நாத் என்று கூறுவர். விஷ்ணுவின் அம்சம் பெற்றவரை நாராயணநாத் என்று வழங்குவர். சூரியனின் அம்சம் பெற்றவரை ஆதித்தியநாத் என்று வழங்குவர். சந்திரன், அக்னி போன்ற தன்மைகளுடனும் சில நாதர்கள் இருக்கிறார்கள்.

இவ்வெழுருவரும் மற்றும் ஆதிநாத், உமாநாத் யாவரும் சேர்ந்து 'நவ நாதர்கள்' என வழங்கப் பெறுகிறார்கள். இவர்கள் எப்பொழுதும் இயங்கிக் கொண்டே இருக்கிறார்கள். பிறப்பு இறப்பு இன்றிக் காலத்துக்கு அப்பாற்பட்ட நிலையில் இருக்கிறார்கள். அவர்களின் பரிமாணத்திற்கு இப்போது நாம் சென்றாலும் அவர்கள் இப்போது அமர்ந்து பேசிக்கொண்டு இருப்பார்கள். அதிலிருந்து வெளிவந்து விட்டால் அப்பரிமாணம் நமக்குத் தெரிவதில்லை.

அவ்வாறு அங்கு சென்று அவர்கள் யாவரையும் கண்டு அவர்களது ஆற்றல் நிலைகளை உணர்ந்த ஒருவர், அவரைப் பற்றி அறியாத மற்றொருவருக்கு புரியவைக்க, இவ்வுலகில் உள்ளவற்றோடு ஒப்பிட்டே கூற இயலும்.

எடுத்துக்காட்டாக 300 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒருவர் இத்தாலி சென்று அங்குள்ள பீட்சாவை சுவைத்து விட்டு இங்கு வந்து விட்டால், அவர் அவ்வுணவை நமது ஊரில் இருக்கும் அதனையொத்த வேறொரு உணவுடன் ஒப்பீடு செய்தே கூறவியலும். பீட்சாவிற்கு ஒப்பாக காய்கறி இட்ட ஊத்தப்பத்தைக் கூறலாம். அவ்வாறு நாமும் ஊத்தப்பத்தை தயாரித்து உண்டாலும், அச்சுவை  பீட்சாவை ஒப்பாது. இருப்பினும் ஓரளவு நம்மால் ஒப்பீடு செய்ய அஃது உதவும்.

அது போலவே, ஆற்றல் நிலையிலுள்ள ஆதிநாத், சில காரணங்களுக்காக வெளிப்படும் போது அவருருவைப் பார்த்தவர்கள், அவர்களுக்கு தெரிந்தவர்களோடு ஒப்பீடு செய்தே உணர்வர். எனவே, ஆதிநாத்தைப் பார்த்தவர்கள் அது போன்ற ஒப்பீடுடைய ஒருவரைக்
கருதும் பொருட்டு அவரே சிவன் என்று கூறிவிடுவர்.

ஆதிநாதரின் அருகே, பார்க்க மிகவும் பொலிவுடன் நம்மை ஈர்க்கும் தன்மையோடு இருக்கும் உமாநாத்தை, சக்தியுடன் ஒப்பீடு செய்து அவரே சக்தி என்று கூறி விடுகிறோம். பெரிய உடலுடன் உள்ள ஒருவரை ஒப்பீடு செய்து விநாயகர் என்றே அழைத்து விட்டனர். இவ்வாறு இந்த நவநாதர்களையும் புரியச் செய்யும் பொருட்டு ஒப்பீடு செய்ததை, பின்பு அவர்களே இவர்கள் என்றெண்ணி குழப்பமடையச் செய்தனர். எப்படி விஷ்ணுவிற்கு அவதாரங்கள் உள்ளதோ, அதுபோல சிவனின் அவதாரமே ஆதிநாதர்; அவரே கால பைரவர் எனத் தொடர்புகளையும் இவர்களே ஏற்படுத்திக் கொண்டிருக்கின்றனர். கண் பார்வையற்ற ஒருவருக்கு சூரியனை விவரிப்பதைப் போல அறியாமை என்ற இருளில் இருக்கும் நமக்கு இவ்வாறே விளக்க இயலும்.

நாத சம்பிரதாயத்திலுள்ளவர்கள் சிலவிடங்களை அவர்கள் செய்யும் காரியங்களுக்கென குறியீடு செய்து வைத்துள்ளனர். நேபாளமோ, அவர்கள் செயல்படுத்திப் பார்க்கும் ப்ரத்யேக இடமாகும். இமாலயத்தை நாத சம்பிரதாயத்தினரின் உலகத்திற்கும் இவ்வுலகத்திற்குமிடையேயான ஓர் எல்கையாக வைத்துள்ளனர். இமாலயம் இவ்வாறு பெரியதாகவும் உயரமாகவும் இருக்க அவர்களின் நிர்ணயமே காரணமாகும். அவர்களின் உலகத்தினின்று இங்கு வந்து ஒர் சிறிய இடத்தில் ஆராய்ச்சி செய்து பார்க்க, அதன் மதிற்சுவராகவே இமாலயம் அமைந்துள்ளது.
நவநாதர்கள் தங்கள் ஒவ்வொருவரின் கீழே ஓர் பாதை அமைத்துள்ளனர். இப்பாதைகள் நாம் யார்  வழியே ஆதிநாதரக் காணப்போகிறோம் என்பதற்கே.

குருவும் நம்மை அவர்களின் உலகத்திற்குச் செல்லும் வழிவரை கொண்டு செல்வார். பிறகு அவ்வுலகில் உள்ள நாதர்களால் நாம் உள்ளே சேர்ப்பிக்கப்படுவோம். சிலருக்கு அவ்வாறு அவ்வுலகத்திற்குள் இட்டுச் செல்பவரே ஆதிநாதராக அமையப்பெறும் பேரும் கிட்டும். பிற ஆன்மீக வழிகளில் குரு பாரம்பரியமே பின்பற்றப்படும். அஃது குரு, பரமகுரு, பரமேஷ்டி குரு, பரமார்த்த குரு என்று
வழித்தொடரும். அவ்வாறான குருபாரம்பரிய வழியில் நாத சம்பிரதாயம் அமையப் பெறவில்லை. இங்கே இருப்பவர் ஒரே ஒருவர் தாம். அவரே 'ஆதிகுரு'. நாத சம்பிரதாயத்தைச் சார்ந்த ஓர் குரு இருப்பின், அவர் நமக்கு இவ்வுலகத்திற்கு மட்டுமேயான குரு. அவர் நம்மை நெறி செய்து அவ்வுலக எல்லைக்கு இட்டுச் செல்லும் வரைக்குமே குருவாயிருப்பார். அவரால் நாம் ஒப்படைக்கப்பட்ட பின்பு ஆதிநாதரை மட்டுமே குருவாய்க் கொள்ள இயலும். இங்கு ஆதிநாதர் மட்டுமே யாவர்க்கும் குருவாய் இருக்கிறார்.

குரு பாரம்பரியத்திற்கு, ஒருவரிடமிருந்து பெற்ற அறிவு மற்றவருக்கு வழங்கப்படுகிறது. அறிவின் தொடர்ச்சி வழிவழியாக வருகிறது. ஆனால் இங்கு ஆதிநாதர் அளிக்கும் அறிவை மேம்படுத்தி அடுத்தவருக்கு வழங்க வேண்டுமெனில் அவரை விட உயர்நிலையில் இருந்தாலே இயலும். ஆனால் அவரே பூரணமாக விளங்கும்போது, அது சாத்தியமில்லை. எனவே, ஆதிநாதர் ஒருவரைத் தம்மிடம் சேர்க்குமாறு ஓர் நாதரைப் பணித்தால், அவர் அவ்வேலையை மட்டுமே செய்வார். எனவே, ஓர் குருவாயிருப்பவர், ஆதிநாதரைச் சென்று நாம் சந்திக்கும் ஒருநாள் வருமாயின், அங்கு எப்படி நடந்து கொள்ளவேண்டுமென நம்மைத் தயார்படுத்துவார். ஏனெனில், அங்கு சென்று நாம் குழம்பாமல் இருக்கவே இத்தகைய தயார்படுத்துதல் தேவைப்படுகிறது. நாம் ஓர் சமூகத்திற்குள் சென்று வாழ விழையும்போது, அங்குள்ள பழக்க வழக்கங்களைத் தெரிந்து கொள்வது அவசியமாகிறது. இவ்வாறு நம்மை அந்நிலைக்குத் தயார்படுத்தி அழைத்துச் செல்ல நாத சம்பிரதாயத்தைச் சார்ந்தவர்கள் என்ன வேண்டுமானாலும் செய்வர்.
ஏனெனில், அவர்களுக்கு நோக்கம் மட்டுமே குறிக்கோள். அவர்களுக்கு நோக்கம் மட்டுமே உண்மை. அதைத்தவிர வேறு ஏதும் உண்மையன்று. அதுவும் மனிதர்களின் கட்டமைப்புக்குள் உள்ள எந்த சட்ட திட்டங்கள் பற்றியும் அவர்கள் கவலைப்படுவதே கிடையாது. எடுத்துக்காட்டாக, குழந்தைகளின் விளையாட்டில் பங்கெடுத்தோமானால் அவர்களின் குழந்தைத்தனமான கட்டுப்பாடுகளை உடைக்கப் பார்ப்போம். அதுபோலவே, நாதர்கள் நம்மையும் அணுகுவார்கள். நாமும் நம்மை சுற்றி பல்வேறு கட்டமைப்புகளை வைத்துள்ளோம். ஆண் எனவும், பெண் எனவும், நான் இதையே உண்பேன், இதை உண்ண மாட்டேன், என்று நம்மை சுற்றி பல்வேறு கட்டமைப்புகளை உருவாக்கி வைத்துள்ளோம். நாதர்களின் முக்கியமான வேலையே, அக்கட்டமைப்புகள் யாவும்  சிறுபிள்ளைத்தனமானவை எனப் புரியவைத்து, நம்மை அடுத்த நிலைக்கு அழைத்துச் செல்வதேயாகும்.

நாம் சிறுகுழந்தையாக இருக்கும்போது வைத்து விளையாடிய பொருட்களையே வளர்ந்தபின்பும் வைத்து விளையாடிக் கொண்டிருந்தோமானால் அது அவசியமில்லை என்று நமக்கு எடுத்துரைப்பது போல, நம்மை அடுத்த நிலைக்குக் கொண்டுசெல்லும் முயற்சிகளை செய்பவர்கள் நாதர்கள்.

நாதர்கள் எங்கு வேண்டுமானாலும் இருப்பர். யாராக வேண்டுமானாலும் இருப்பர். அவர்கள் அரசியல்வாதிகளாக, ராணுவத்தில் பணிபுரிபவர்களாக, சாதாரணமாக வீட்டில் வேலை செய்பவராகக்கூட இருக்கலாம். அவர்கள் இப்படித்தான் இருப்பார் எனவும், குகையினில் கடுந்தவத்தினில் இருப்பர் என்றும் நினைத்தோமானால் அதையும் உடைக்க அவர்கள் தயாராக இருப்பர். நாம் வாழ்க்கையில் பல பேரைக் கடந்து வந்திருப்போம். அவர்கள் சாமானியரல்லர்; அசாத்தியமானவர்கள் என்று நமக்குத் தெரிந்த போதிலும், அவர்கள் அவர்களின் செயல்களை தொடர்ந்து கொண்டேயிருப்பர்.

இவ்வாறு கூறிய பிறகு சுவாமிஜி, பன்னிரு ஜோதிர்லிங்கங்களைப் பற்றி விளக்கினார்கள். இமாலயத்தின் கீழ்ப் பகுதியிலேயே ஜோதிர்லிங்கங்கள் காணப்படுகின்றன. இமாலயத்தின் வடபகுதியில் ஜோதிர்லிங்கங்கள் ஏதுமில்லை. ஜோதிர்லிங்கம் என அவை வழங்கக் காரணம் என்ன?  அவை யாவுமே சிவன் கோவில்களாகவே இருக்கின்றன. எனில், சிவபுராணத்திலோ சிவன் சார்ந்த ஏதேனும் பாடல்களிலோ இஜ்ஜோதிர்லிங்கங்கள்ப் பற்றிய செய்திகளோ கதைகளோ தலபுராணங்களோ இருக்கின்றனவா என்று பார்த்தோமானால், இல்லை என்றே கூற இயலும். ஸ்ரீராமர், ராமேஸ்வரத்தில் மணலால் செய்த லிங்கத்தை வணங்கினார் என்று கூறுகிறோம். இவை இராமாயணத்தில் உள்ளது. அவ்வாறு ராமர் வழிபட்டது மணலால் செய்த லிங்கமேயாகும். மாறாக சிவன் அங்கு காட்சி கொடுத்ததாகவோ, அன்றி திருவிளையாடல் செய்ததாகவோ, எங்கும் குறிப்பிடப்படவில்லை. மற்றொரு ஜோதிர்லிங்கமான காசியில், விஸ்வநாதர் ஏன் அங்கு வந்தார்? அங்கு என்ன திருவிளையாடல் செய்தார்? போன்றவற்றைப் பார்த்தால், இவை போன்றவற்றிற்கு காரணமே இல்லை என்றே கூறவியலும்.

ஏனெனில், நாத சம்பிரதாயத்தில் உள்ளவர்கள் இவ்விடங்களில் சில ஆற்றல் புள்ளிகளை (Energy Centre) அமைத்துள்ளனர். இகவுலக எடுத்துக்காட்டாகக்கூற வேண்டுமெனில், அவ்வாற்றல் புள்ளிகள் தொலைபேசி அலைபரப்பி செயல்படுவது போல இவ்வாற்றல் மையங்கள் மக்களை நிர்வகிப்பதற்காக நிறுவியிருக்கிறார்கள். அவ்வாறுள்ள ஜோதிர்லிங்கங்களுக்குச் சென்று பிரார்த்தனை செய்தால் இந்நாதர்களின் தொடர்பு கிடைக்க வாய்ப்பு இருக்கிறது எனலாம். 


இவ்வுலகத்தில் நிகழும் பல்வேறு செயல்களும் நவ நாதர்களின் கட்டுப்பாட்டிலேயே அமைந்துள்ளது. அவர்களது உலகில் இருந்து கொண்டு செய்யும் அவர்களின் சிறிய செயலின் விழைவால் இரண்டு மூன்று நூற்றாண்டுகளே இயங்கிக் கொண்டு இருக்கிறது. இதை பல்வேறு மக்களிடம் கொண்டு செலுத்துவது என்பது அவர்களது நோக்கமன்று. அவர்களது கலாச்சாரத்தை மறைபொருளாகவே வைத்துள்ளனர். ஏனெனில் அங்கு செல்லும் முன்னர் அடிப்படைகளைக் கற்றுக் கொண்ட பின்பே அவர்கள் அடுத்த நிலைக்குச் செல்ல இயலும் என அவ்வாறு அமைத்துள்ளனர். எனவே அவர்களது ஆற்றல் தன்மை சிவன் கோவிலில் மட்டுமின்றி விஷ்ணு கோவில், அம்பாள் கோவில் மற்றும் பல இடங்களிலும் அமைந்துள்ளது. இவ்வாறு ஆற்றல் படுத்தப்பட்ட இடங்களை அவர்கள் உருவாக்கிக் கொண்டேயிருப்பர். அவ்வாறு அமையப்பெற்ற இடங்கள் பூமியில் மட்டுமே அதுவும் இந்தியாவிலேயே அமைந்துள்ளன என்ற குறுகிய பார்வையினின்று வெளி வருதல் வேண்டும். 

எடுத்துக்காட்டாக, சுவாமிஜியின் அர்ஜென்டினா பயணத்தின் போது சந்தித்த ஒருவர், அம்பாளுக்கு கோவில் ஏற்படுத்தி அங்கே வைத்திருக்கிறார். அவர் யாதொருவரின் நிர்ப்பந்தமுமின்றியே அவ்வாறு செய்துள்ளார். அங்கு சென்று சுவாமி அவர்கள் ஆற்றலை மேம்படுத்தியதாக அவரது கட்டுரையில் குறிப்பிட்டு இருந்தார்கள். அவ்வாறு அங்கு சென்று இச்செயலை நிகழ்த்த வேண்டும் என்பதே நாம் முடிவு செய்வதில்லை. நமக்கு மேற்பட்ட ஒன்றே இவற்றை இயக்குகிறது என அறியவியலும். எனவே இப்பாதை எப்போதும் தனித்துவமானதாகவே (mystical/mysterious)  அமையப் பெற்றிருக்கிறது. நாதர்கள் பல்வேறு இடங்களில் இருக்கிறார்கள்.

ஆதிசங்கரரின் காலத்துக்குப் பின் அவர்கள் சந்நியாச தர்மத்தின் வழியிலும் வரத் தொடங்கினர். ஏனெனில் ஒருவர் சன்னியாச தர்மமே உயர்ந்தது என எண்ணிக் கொண்டிருந்தாரானால், அவரை நாத சம்பிரதாயத்திற்கு இட்டுச் செல்ல, சந்நியாச வழியைப் பின்பற்றும் நாதர்களாலேயே இயலும். நாத சம்பிரதாயம் சன்யாச பாதையை பின்பற்றுவது இல்லை எனினும் (ஏனெனில் அங்கு ஆதிநாத், உமாநாத் என்ற தன்மைகளில் இயங்குவதால்) புத்தர் காலத்துக்குப் பின் சன்யாச முறையையும் நாத சம்பிரதாயத்தில் இணைத்துக் கொள்ள வேண்டி இருந்தது.

நாத சம்பிரதாயத்தில் பல்வேறு நூல்களை தொகுத்தவர் மச்சீந்திரநாத். அவர் எழுதியவையாவும் ஆதிநாத் மற்றும் உமாநாத் உரையாடலைக் கேட்டு எழுதப் பெற்றவை. முதலில் அவர் நாத சம்பிரதாயத்தினரின் உலகத்துக்குச் செல்கிறார். அங்கு ஆதிநாத்தும் உமாநாத்தும் என்ன பேசிக் கொண்டிருக்கின்றனர் எனக் கேட்டுவிட்டு இங்கு வந்து எழுதுகிறார். பின்னர் மறுபடியும் அங்கு சென்று அவர்கள் பேசுவதைக் கேட்டுவந்து எழுதுகிறார். அவ்விருவரும் ஒருவரின் கேள்விக்கு மற்றவர் பதிலளிப்பது போன்ற அமைப்பைக் கொண்டு மச்சீந்திரநாதரும் அவ்வாறே எழுதிக்கொண்டே வருகிறார். இவ்வாறு எழுதிக் கொண்டே வரும்போது, அவருக்கு சில இடங்களில் குழப்பம் நேர்கிறது. ஏனெனில், அவரின் தொகுப்பில் உமாநாத்தின் கேள்விகளுக்கான பதில்களை அங்கு சென்று கேட்டு வராமல் இவரே எழுதிக் கொண்டிருக்கிறார்.

ஏனெனில் ஆதிநாதரே மச்சீந்திரநாத்தின் உள்ளமர்ந்து  அவரை எழுதச்செய்து கொண்டிருக்கிறார். எனவே உமாநாத் அங்கே கேட்கும் கேள்விகளுக்கு ஆதிநாத் மச்சீந்திரநாத்தின் உடலில் இருந்து இங்கே பதில் கூறிக் கொண்டு இருக்கிறார். இந்நிலையில் இரண்டு பரிமாணங்களும் அவ்விடத்தில் இணைந்து விடுகிறது.

மச்சீந்திரநாத் தனது தொகுப்பின் துவக்கத்தில் நான் ஆதிநாதரையும் உமாநாத்தையும் இங்கே சென்று பார்த்தேன்; இவற்றை அவர்களின் சம்பாஷணையிலிருந்து கேட்டேன் என்று எழுதத் தொடங்கி, பின்பு ஓர் மூன்றாம் நபரின் பரிமாணத்திலிருந்து இருவரின் உரையாடல் என்ற நிலைக்கு மாறிவிட்டிருக்கிறார்.

எனவே இந்த பஞ்சபூதங்கள், அவைகளின் பிறப்பிடம் என எல்லா நிலைகளிலும் நாதர்களின் தன்மைகளிருப்பதால் அவர்கள் எங்கே எவ்வுறுவில் வேண்டுமானாலும் இருக்க இயலும்.

இவர்களின் முக்கியமான சார்பு வேதம் சார்ந்ததாக உள்ளது. ஷட்தரிசனத்தில், யோகப் பாதையில் மட்டுமின்றி ஆறு பாதைகளிலும் நாதர்கள் இருக்கிறார்கள். ஏனெனில் ஷட்தரிசனத்தில் இருக்கும் ஆறு பாதைகளும் வேதத்தை ஏற்பவையாகவே அமைந்துள்ளன. வேதத்தை மறுப்பவர்களின் வழியிலும் நாதர்கள் இருப்பர். ஏனெனில் அதில் இருப்பவர்களையும் அழைத்து வர வேண்டி இருப்பதால். குறிப்பாக வேதத்தை அங்கீகரிக்காத மதங்களிலும் நாதர்கள் இருப்பர். 
அவ்வழியில் அவர்கள் பெரிய இடங்களில் உயர்நிலையில் இருப்பர். குறிப்பாக வேதத்தை மறுக்கும் பாதையில் நாதசம்பிரதாயத்தைச் சார்ந்தவர்கள் தலைமைப் பண்புகளுக்குள் வந்து விடுவர். அவ்வழியில் இருப்பவர்களுக்கு உண்மையை உணர்த்தி தமது வழிக்கு அழைத்து வருவர். இல்லையெனில் அவர்கள் மிகப் பெரிய தவறு ஒன்றை செய்வர்.
அதைப் பார்த்து மற்றவர்கள் இந்தப் பாதை சரிதானா என்று ஆராய்ந்து விலகிச்செல்ல முயல்வர். அவ்வாறு செல்பவர்களை நாதசம்பிரதாயத்திற்குள் அழைத்து வர இயலும். தாய் தனது குழந்தைக்கு நிலாவைக் காட்டி சோறு ஊட்டுவது போல, நம்மை எளிமையாக அவர்களின் பாதைக்கு அழைத்து வருவர்.

நமது கலாச்சாரத்தில் அமைந்துள்ள கோவில்களைப் பார்த்தோமானால் அங்குள்ள தெய்வங்களின் பெயர் நாத்/நாதர் என அமையப்பெற்றிருந்தாலே நாம் அக்கோவில்கள் நாத பாரம்பரியத்தோடு தொடர்புள்ளவை என்பதை அறிய முடியும். அதற்குமேல் அதன் பின்புலத்தை ஆராய வேண்டியது இல்லை.

திருவண்ணாமலையில் அமைந்துள்ள அருணாச்சலேஸ்வரர் நாத பாரம்பரியத்தோடு தொடர்புடையவர் அன்று. ஏனெனில் அவர் பெயரிலேயே அதன் தன்மை வெளிப்படுகிறது. திருவண்ணாமலையில் அமைந்துள்ள வேறு சில கோவில்களைப் பார்த்தோமானால் அங்கு அமைந்துள்ள தெய்வங்களின் பெயர்கள் மூலம் அவர்கள் நாத சம்பிரதாயத்தோடு தொடர்புள்ளவர்கள் என்பதை அறிந்து கொள்ள இயலும். திருவண்ணாமலை கோவில் ராஜாவால் நிர்மாணிக்கப்பட்டது. அதற்கு நாத பாரம்பரியத்தோடு தொடர்புகள் இல்லை என்பது தெளிவாகிறது. ஆனால் ராமேஸ்வரத்தில் இருப்பவர் பெயரே ராம்நாத் என்று வழங்கப்படுகிறது. ஆங்கிலேயர்கள் ராம்நாத் உச்சரிக்க 'ராம்நாட்' என்று கூறி அவ்வூரே அவ்வாறு வழங்கப்படுகிறது. இதுபோல மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோவிலில் அமைந்துள்ளவர் 'சொக்கநாத்' என வழங்கப்பெறுகிறார். நாம் அப்பெயரையே 'ர்' விகுதி சேர்த்து சொக்கநாதர் என வழங்குகிறோம்.

ஸ்ரீரங்கத்தில் அமைந்துள்ள பள்ளிகொண்ட பெருமாள் 'ரங்கநாதர்' என்று வழங்கப்படுகிறார். மற்ற பல்வேறு இடங்களில் அமைந்துள்ள வேறு எந்த பள்ளிகொண்ட பெருமாளையும் ரங்கநாதர் என வழங்குவதில்லை. இவ்வாறுதான் நாதர்கள் தங்களது இருப்பை மறைமுகமாக வைத்திருப்பர். பூலோக வைகுண்டம் என பெயர் பெற்ற திருவரங்கம் தோன்றியதாகக் கூறப்படும் வரலாற்றை, 'ராமாயண காலத்திலிருந்து' தோன்றியதாகக் கூறுவர். ஆனால் அதற்கு முன்பிருந்தே அந்த ஆற்றல் நிலை அங்கே அமைந்துள்ளது. அவ்வாறு நிலைபெற்ற ஆற்றல் தன்மையால், விக்ரகம் அங்கே வைக்கப் பெற்றதை நகர்த்த முடியாமல் சென்றது என்று வேண்டுமானால் கூறலாம். நாம் எந்தக் கோவிலுக்குச் சென்றாலும் அங்கு அமைந்துள்ளவற்றைக் கூர்ந்து நோக்கினால் அக்கோவில்களுக்கு நாத சம்பிரதாயத்தோடு தொடர்பு உள்ளதா எனத்தெரிந்துகொள்ள இயலும். இவ்வாறு வேதகாலம் தொடங்கி அவர்களது தொடர்பு இங்கே இருந்து கொண்டே இருக்கிறது. எடுத்துக்காட்டாக நமது சூழ்நிலையிலேயே நாதர்களின் தொடர்பு இருப்பதாலேயே அதற்கு "நாத கேந்திரா" என பெயரிட்டு அழைக்கிறோம். அவ்வாறு அமைந்துள்ள இடங்களில், நாதர்களின் ஆற்றல் நிலைகள் அமைந்திருக்கும். சிலர் சேர்ந்து அங்கே ஓர் கோவிலை அமைத்து விட்டால் அங்கு அமைந்துள்ள இறைவனுக்கு ஓர் நாதர் என்று பெயரும் இட்டுவிட்டால் பிற்காலத்தில் வரும் மக்கள் அனைவரும் வந்து வழிபட்டுச் செல்வர். காலம் செல்லச் செல்ல அவ்விடத்தின் தொடர்புகள் மறைந்து ஏதோ மதம் சார்ந்த கோவிலாக மாற்றம் பெற்றுவிடும். தற்காலத்தில் அவ்வாறான நிலையே நிலவுகிறது.


உதாரணமாக நாளை செல்ல இருக்கும் முக்திநாத், நாதசம்பிரதாயத்தினர் அமைத்த கோவில் அன்று. அது புத்த மதத்தைச் சார்ந்த கோவில். உள்ளே அமைந்துள்ள உருவமும் புத்தருடையதே. அஃது கௌதம புத்தர் அன்று ஆனால் அவருக்கு முன் தோன்றிய புத்தருடையது. நிச்சயமாக அது பெருமாள் கோவில் அன்று என்பதை உற்று நோக்கினால் அறியவியலும். அவ்வாறு பெருமாள் கோவில் அல்லாத ஓர் கோவிலை பெருமாள் கோவில் என்று கூறி நாம் ஏன் வழிபட வேண்டும் என்ற கேள்வி பலருக்கு எழலாம். ஏனெனில் நாம் பெருமாளை வழிபடும் பொருட்டு அங்கு செல்லவில்லை. நாம் செல்லக் காரணம் அவ்விடம் நாத சம்பிரதாயத்தின் ஆற்றல் மிகுந்த இடமாகும். இந்த ஸ்தூல உலகத்தில் நாத சம்பிரதாயத்தில் தொடர்புள்ளவர்களின் ஆற்றல் அமைந்துள்ள உயர்வான இடம் முக்திநாத் என்று கூறலாம். எப்படி ராமேஸ்வரம் தென்னிந்தியாவின் கடையில் அமைந்த பகுதி என்று கூறுகிறோமோ, அதுபோல முக்திநாத் க்ஷேத்திரமே நாத பாரம்பரியத்தின் ஆற்றல் ஸ்தலங்களில் உயர்வாக அமையப் பெற்றுள்ளது.

இந்த நாத சம்பிரதாயத்தைச் சார்ந்தவர்களே உயர் நிலை பயிற்சிகளான 'தாந்த்ரீக' முறைகளை நமக்கு அளித்துள்ளனர்.
மச்சீந்திரநாத்  தாந்த்ரீக முறைகளைப் பற்றி எழுதியுள்ளார். அதுவே நம்மை வேறு பரிமாணத்துக்கு அழைத்துச் செல்வதாகும். 'தசமஹாவித்யா, தியானம்' போன்றவைகளைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறார். ஆதிநாத்தும் உமாநாத்தும் தொடர்ந்து பேசிக் கொண்டே இருப்பதால், அவையே பல்வேறு நூல்களாகவும் அமைந்துள்ளன. விஞ்ஞான பைரவ தந்த்ரா, கெளல தந்த்ரா, குல நிர்வாண தந்த்ரா என பல்வேறு நூல்கள் தொகுக்கப் பெற்றுள்ளன. மேற்கூறிய நூல்களை நாம் வாங்கி படித்தோமானால் அதில் ஒன்றும் புரிய போவதில்லை. ஏனெனில் அதற்கான அடிப்படைத் தகுதியை நாம் பெற்றாலே அவற்றை பயன்படுத்தி மேன்மயடைய இயலும்.இதற்காகவே குருத் தன்மை வழி காட்டும். அவ்வழிகாட்டுதலாலேயே நாம் மேன்மை அடைய இயலும்.

கோரக்நாத், மச்சீந்திரநாத்தின் சிஷ்யர். அவர்கள் இருவருக்கும் இடையே நடந்த உரையாடல்கள் யாவும் பல்வேறு கதைகளாக நிலவுகின்றன. மச்சீந்திரநாத்தின் உடலுக்குள் ஆதிநாத் வந்து சென்றதால் அவர் ஆதிநாத்தின்  ஸ்வரூபமாகவே வலம் வந்து கொண்டிருந்தார். அவரது செயல்களை அவராலேயே புரிந்து கொள்ள இயலவில்லை. ஏனெனில், அவருக்கு உள்ளே ஆதிநாத் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார். எனவே அவரது சிஷ்யரான கோரக்நாத் அவருக்கு புரியும்படி எடுத்துரைக்கிறார்.

அவரைப் பழைய நிலைக்கு அழைத்து வருகிறார். இவர்கள் சாதாரணமாகவே 600 ரிலிருந்து  700 ஆண்டுகள் வரை வாழ்ந்தவர்கள்.
ஏக் நாத் என்று வங்காளத்திலிருந்த ஓர் நாதர் வங்காளத்தில் 150 வருடங்கள் வாழ்ந்து விட்டுப் பின்பு நடை பயணமாகவே மத்திய கிழக்கு நாடுகளை அடைந்தார். அங்கு சென்று இஸ்லாமிற்கு மாறி விட்டிருந்தார். அங்கு அமைந்துள்ள சூஃபிக்களின் ஞானியாக மாறி இருந்தார். அவ்வாறே அங்கு ஒரு நூறு வருடங்கள் வாழ்கிறார். பின்பு அங்கிருந்து வங்காளத்துக்கு நடந்து வருகிறார். அங்கே ஐம்பது வருடங்கள் இருக்கிறார். இவை யாவுமே பதிவு செய்யப்பெற்றுள்ளன. அவற்றை இப்போதும் காண இயலும். நாதர்களுக்கு காலம் அவர்களின் கட்டமைப்புக்குள்ளேயே இல்லை. இவ்வாறு அமைந்துள்ள நாதர்களின் தாந்த்ரீக முறைகள் ஒரு காலத்தில் மறைந்து வெளிப்படைத்தன்மையில் இருந்து விலகி இருந்தன.

இவ்வாறே 'தாந்த்ரா' நூல்களும் படித்தாலும் புரியாமல் இருப்பதால் அதை வாங்கிப் படிக்கும் தன்மை சிறுகச் சிறுக குறைந்து அந்நூல்களே மறைவாகச் சென்று விட்டன. அதுபோல குலதந்த்ரா போன்ற பயிற்சிகள் உண்மையான தேடுதலில் இருப்பவர்களுக்கு மட்டுமே கற்றுத் தரலாம் எனத் தொடங்கி நாளடைவில் அது மறைமுகப் பயிற்சியாக மாறிவிட்டது.

சுமார் 500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அபிநவ குப்தா தாந்த்ரீகத்தைப் பற்றி அறியும் ஆவல் கொண்டிருந்தார். அக்காலகட்டத்தில் இப்பயிற்சிகள் புத்தக வடிவிலின்றி குருக்கள் மூலமாகவே அறிவு செலுத்தப்பட்டது. அவ்வாறு வழிவழியாக அறிவு பரப்பப்பட்டு வந்தது.

நாதர்களின் முக்கியமான தன்மை தங்களை மறைத்துக் கொள்வதே. அவர்களின் செயலுக்கு மட்டுமே முக்கியத்துவம் கொடுப்பர். குறிப்பாக தங்கள் பெயரின் பின்பு அமைந்துள்ள 'நாத்' என்பதையே அவர்களின் தன்மை உணர்ந்தவர்களுக்கு மட்டுமே தெரியும். பிறரிடம் அவர்கள் அதை வெளிப்படுத்த மாட்டார்கள்.

எடுத்துக்காட்டாக திருமூலர் நாத சம்பிரதாயத்தைச் சார்ந்தவர்.  அவரது நாத சம்பிரதாயப் பெயர் 'சதாசிவ நாத்' என்பதாகும். இதை அவரது பாடல்களில் குறிப்பிட்டிருப்பார். ஆனால் பெரும்பான்மையானவர்களுக்கு அவரது இப்பெயர் தெரிந்திருக்கவில்லை. ஏனெனில் அவரது பெயரை அவரே மறைமுகமாக் கையாள்கிறார். அதுபோலவே அபிநவ குப்தா மறைமுகமாக அமைந்துள்ள தாந்திரீக பயிற்சிகள் அனைத்தையும் தொகுத்து (நாதபாரம்பரியத்தில் உள்ளவை மற்றும் அவற்றில் இல்லாதவை என) அனைத்து தாந்த்ரீக முறைகளையும் ஒரே புத்தகமாக்கினார். அதன்பின்பே நாத சம்பிரதாயத்தில் இவ்வாறான தாந்த்ரீக முறைகள் உண்டு என்பதே மக்களுக்குத் தெரியத் துவங்கியது. மேற்கூறிய அபிநவகுப்தரும் நாத சம்பிரதாயத்தைச் சார்ந்த ஒருவராகவே இருக்கிறார். ஆனால் அவரது தன்மையை வெளிப்படுத்தாமல் இருந்துள்ளார். அவரைப் பற்றி அறிந்தவர்களின் வாயிலாகவே அஃது அறியப்பெற்றுள்ளது.

கோரக்நாத் இளமையுடனும் துடிப்புடனும் இருந்தமையால் அவ்வாறு பெயர் பெற்றார். அவர் கோரக்க தந்திரம், யோக தந்திரம் போன்றவற்றை எழுதினார்.  'ஹதயோக பரதீபிகா' என்ற யோக நூலை இயற்றியவர் சுவாத ராமா/ சுவாத ராம்நாத். அவர், நாதர்கள் யாவரையும் வணங்கி இந்நூலைச் சமர்ப்பிக்கிறேன் என்று குறிப்பிட்டுள்ளமையால் அவர் நாத சம்பிரதாயத்தைச் சார்ந்தவர் என்று தெரியவருகிறது. இவ்வாறு அவர்களைப் பற்றி தெரிந்தமையாலேயே அவர்கள் மூலமாகத் தான் தாந்திரீக முறைகள் இவ்வுலகத்திற்கு அளிக்கப்பட்டுள்ளன எனத் தெரியவருகிறது.

அவர்கள் முழுமையாக அவர்களது அடையாளத்தை மறைத்திருந்தால் இம்முறைகளும் எடுப்பார் கைப்பிள்ளையாக சம்பந்தம் இல்லாதவர்கள் யாவரும் உரிமை கொண்டாடும் விதத்தில் சென்றுவிட வாய்ப்புள்ளது.

நாதர்களைப் பற்றியும் அவர்களது சம்பிரதாயம் பற்றியும் கூறினால் அதை சிறிது நேரத்தில் கூறி முடிக்க இயலாது. ஏனெனில் அவர்கள் எங்கும் இருக்கின்றனர். எனவே நாம் அவ்வப்போது சிறிது சிறிதாக பேசியே அதைப் பற்றி அறிந்து கொள்ள முயல வேண்டும். மேலும் அவர்கள் வேறு பரிமாணத்தில் இருப்பதால் நமது உலகின் பார்வையால் அவர்களைப் பார்க்க முயலும்போது அஃது பார்வையற்றவர், பார்வையுள்ள மனிதரின் அருகே அமர்ந்து அவர் கூற இயலும் பொருளைப் பற்றி அறிய முயல்வது போலாகும்.

அக்கடவுள் உருவில் சிவனா விஷ்ணுவா விநாயகரா என உற்று நோக்குவதை விடுத்து, ஆற்றல் நிலையில் உணர முற்பட வேண்டும். புறத்தோற்றத்தை வணங்கி மதிப்பளிக்க வேண்டும். எனினும் அமைதியாக உள்நிலையில் ஆற்றல் தன்மையை உணர்ந்தாலே, நாம் செல்லும் மற்ற இடங்களிலும் எங்கெங்கு ஆற்றல் நிலை மேம்பட்டு விளங்குகிறது என்று அறிய உதவும். வேகவேகமாகப் பல கோவில்களுக்கு செல்வதால் அங்குள்ள ஆற்றல் நிலையை உணர இயலாது. எடுத்துக்காட்டாக நாம் ஒரு பூவின் நறுமணத்தை முகர்ந்து பார்த்திருந்தோமானால், அதே நறுமணத்தை வேறு இடத்திற்கு சென்றாலும் உணர முடிந்தால், அப்போதுதான் நாம் இதை முன்னரும் உணர்ந்துள்ளோம் எனவும், நறுமணம் முன்பை விட அதிகமாக அல்லது குறைவாக இருக்கிறது என்றும் உணர்ந்து பார்க்க இயலும்.

அதேபோன்று நாம் வீட்டில் இருந்து தியானம் செய்யும் போதும் அதே ஆற்றல் நிலையை உணர முடிந்தால், அவர்களது இருப்பு நம்மைச் சுற்றி இருக்கிறது என்பதை நாம் அறிய இயலும். அதை விடுத்து புறமாக சென்று வருவதில் பெரிய அளவில் எந்த மாற்றமும் உணர இயலாது. அறுபத்து மூன்று நாயன்மார்களிலும் பன்னிரு ஆழ்வார்களிலும் பல்வேறு நாதர்கள் உள்ளனர். அவ்வாறு அவர்கள் பல இடங்களிலும் இயங்குகின்றனர். அவர்கள் அதிசயங்கள் நிகழ்த்தியே செயல்படுத்துவர் என்று கூற இயலாது. அவர்களது இயல்பு நிலையிலேயே அவர்கள் தங்களது பணிகளை தொடர்ந்து கொண்டே இருப்பர். எடுத்துக்காட்டாக திருமங்கை ஆழ்வார் நாதர்களில் ஒருவர். மற்ற ஆழ்வார்களை ஒப்பீடு செய்தால் இவரது வாழ்க்கை முறை செயல்பாடுகள் யாவையும் தனித்துவமாக இருக்கும். அதுபோல நாத சம்பிரதாயத்தில் பெண்களின் பங்கும் தவிர்க்க இயலாதது. ஆனால் வேத மறுப்பு கொள்கையான புத்தமதம் வளர்ந்து வரும் காலகட்டத்தில் நாத சம்பிரதாயத்தில் உள்ளவர்கள்  அச்சூழ்நிலைக்கேற்ப அக்காலகட்டத்தில் பெரும்பான்மையான புத்தகங்களை வெளியிடவில்லை. இவ்வாறான சன்யாச மார்க்கத்தில் பெண்களுக்கு அனுமதி இல்லை. அவ்வாறு புதிதாக ஏற்படுத்தப்பட்ட வழியில் கோரக்கர் முக்கியமான ஒருவராக விளங்கினார். அவர் திருமணம் செய்து கொள்ளவில்லை. எனினும் அவர் பிரம்மச்சாரியாக இருக்கவில்லை. அதை அவரது கோரக்க தந்திரம் மூலம் அறியலாம். அவர் சன்யாசி அன்று என்பதையும் அறிய இயலும்.

அபிநவகுப்தரின் காலத்திற்குப் பின்பே கோரக்க தந்த்ரா போன்ற நூல்கள் மீண்டும் பரவ ஆரம்பித்தன. கோரக்கநாதர் பெண் சன்யாசிகளையும் உருவாக்கினார். எனவே நாத சம்பிரதாயத்தில் பெண்களுக்கு சரியான வகையில் பங்களிக்கப்பட்டுள்ளது.

தாந்திரீக முறைகளிலும் தசமஹா வித்யாவில் பெண் தன்மைக்கு உண்டானவற்றை அவர்கள் பின்பற்றுவர். நவ நாதர்களின் ஒன்பது பாதைகளில் உமா பந்த் என்று கூறப்படும் உமாநாத்தின் வழி, ஸ்தூல உடலில் பெண்களாக இருப்பவர்கள் பின்பற்றுவதாகும்‌. தாந்த்ரீக முறைகளில் கோரக்க தந்த்ரம் சிறிது வலிமையானது. மச்சீந்திரநாதருடையது தத்துவார்த்தமானது. 

இவ்வாறு விளக்கிய பின்பு முக்திநாத் பெயர்க்காரணம் பற்றி சுவாமிஜி அவர்கள் குறிப்பிட்டார்கள். அதில் மகாவிஷ்ணுவிற்கு துளசி சாபம் கொடுத்து விட்டதாம். அதற்காக மகாவிஷ்ணு இத்தலத்திற்கு வந்து தியானம் மேற்கொண்டு சாபவிமோசனம் எய்தினாராம். இதுவே முக்தி நாத் தலபுராணமாக கூறப்பெறுகிறது. ஆழ்வார்களால் மங்களசாசனம் பாடப்பெற்ற தலம் இந்த முக்திநாத். நாதர்கள் இம்மாதிரியான அடையாளங்களை மக்களை தம்மிடம் ஈர்த்து அவர்கள் வழிக்கு இட்டுச் செல்வதற்காகவே பயன்படுத்துகின்றனர். இவ்வாறு முக்தியைப் பற்றியும் நாதர்களைப் பற்றியும் விளக்கி எங்களை மறுநாள் செல்லவிருக்கும் முக்திநாத் பயணத்திற்கு முழுமையாக தயார் படுத்தி இருந்தார்கள் சுவாமிஜி.

24 5 2019 வெள்ளி அன்று காலை 6 மணியளவில் காலை மற்றும் மதிய உணவுகளைக் கட்டிக் கையில் எடுத்துக்கொண்டு பயணத்திற்கு தயாரானோம். குளிர்ந்த சூழ்நிலையில் சுற்றிலும் பசுமையோடு காட்சியளித்த இடங்களை ரசித்தவாறே பொக்காரா விமான நிலையத்தை அடைந்தோம். கையில் இருந்த காலை உணவை உட்கொண்டுவிட்டு விமானம் மூலம் ஜாம்சம் செல்லத் தயாரானோம். அன்று காலை எங்களுக்கு முன்னமே சுவாமிஜி ஜாம்சம் சென்று விட்டிருந்தார்கள்.

நாங்கள் பயணம் செய்யும் முன்பு அலைபேசியை flight mode இல் இடும் முன்பு சுவாமிஜியின் முன்னெச்சரிக்கை செய்தியைக் கண்டோம். சாகசம் நிறைந்த பயணத்துக்கு தயார் ஆகுங்கள் என்று அதில் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. அது வேறு வயிற்றை ஏதோ செய்வது போன்ற உணர்வை அளித்துக் கொண்டிருந்தது.

பொக்காரா விலிருந்து ஜாம்சம் செல்லும் விமானங்கள் மிகமிகச் சிறியதாக இருந்தன. மொத்தத்தில் 15 அல்லது 16 பேர் (விமானி, பணிப்பெண் உட்பட) செல்லும் படியாக இருந்தது. உள்ளே ஏறினால் பூங்காவில் உள்ள அமரும் பெஞ்ச் போன்று இருக்கைகள் இருந்தன. அவற்றை சரிசெய்து அமர்ந்தோம். விமானம் மெதுவாக மேலெழும்ப ஆரம்பித்து வயிற்றுக்குள் பலவித ஜாலங்களை நிகழ்த்திக் கொண்டிருந்தது. சற்று நேரத்திற்கெல்லாம் கண்ணுக்கினிய காட்சிகளைக் கொண்ட பொக்காரா சிறிதாக மாறி மறைந்து போய்க் கொண்டிருந்தது. ஹிமாலயாவின் சிறுசிறு சிகரங்கள் சூழ விமானத்தின் எந்த ஜன்னல் வழி பார்க்கிலும் மலைகள் மட்டுமே காட்சி அளித்துக் கொண்டிருந்தன.

மலைக்குன்று, பள்ளத்தாக்கு, பின் மலைக்குன்று என்று எங்கெங்கு காணினும் மலையின் குன்றுகள். அரியணை அமர்ந்த அரசனின் மணிமகுடம் போல மலைகளின் உச்சியில் பனி மகுடம் தரித்து இருந்தது காண மிகவும் அழகாய் இருந்தது. சற்று தூரம் செல்லச்செல்ல சுற்றிலும் மேகமூட்டம் எங்களோடு பயணித்துக் கொண்டிருந்தது. சிறிது நேரத்திற்கு முன்பு வரை மகுடம் போன்ற பனி இப்போது மலைக் குன்றுகளின் ஆடையாய் மாறிவிட்டிருந்தது. முற்றிலும் பனியால் மூடப்பட்ட மலைக்குன்றுகள், உறைந்த நிலையில் தண்ணீர் என எங்கும் வெண்பனிமயம். விமானம் வேறு அவ்வப்போது கடகடவென சத்தத்துடன் குதித்து குதித்து சென்று கொண்டு இருந்தது. மற்ற பயணங்களை விட இது மிகவும் சிறிய நேரப்பயணமாகவே இருந்தது. விமானி தரை இறங்கத் தயாராக இருப்பதாக அறிவித்தார். நானும் சுவாமிஜி கூறியதை நினைவு கூர்ந்து நல்ல வேளை தப்பித்தோம்; சாகசம் எல்லாம் ஏதும் நிகழாமல் நல்லபடியாக தரையிறங்கப் போகிறோம் என எண்ணிக் கொண்டிருக்கும் போதே விமானம், போர் விமானக் கண்காட்சிகளில் காட்டுவது போல ஒரு பக்கமாக சரிந்து கொண்டே செல்ல ஆரம்பித்தது. 

அருகருகே மலைமுகடுகளில் எங்கே விமானத்தின் இறக்கை சென்று மோதி விடுமோ என்று தோன்றும் அளவு ஒரு பக்கமாகவே சிறிது தூரம் சென்று வேகமாகத் தரையிறங்கியது. எங்களின் இருக்கைகளில் பின்புறம் சாயுமாறு கொடுத்திருந்த அமைப்புகள் யாவும் கிடு கிடுவென ஆடிக் கொண்டே எங்கள் மீது சாய்ந்து கிடந்தது. நாங்கள் அனைவரும் கலவரமடைந்து அமர்ந்திருந்தோம். பிறகுதான் விமானியின் அறிவிப்பு மூலம் தெரிந்தது நாங்கள் ஜாம்சம் விமான நிலையம் வந்தடைந்த செய்தி.

விமானத்தில் இருந்து இறங்கும்போதே குளிர்ந்த காற்று வந்து அரவணைத்து வரவேற்றது. அனைவரும் குளிர் தாங்கும் உடைகளுக்குள் புகுந்துகொண்டோம். ஜாம்சம் விமான நிலையம் மிகவும் அடிப்படை வசதிகள் மட்டுமே கொண்ட இடமாக அமைந்திருந்தது. விமான நிலையத்திற்கு வெளியே பெயர்ப்பலகை இருப்பதை வைத்தே அது விமான நிலையம் என்று அறிய இயலும்படி இருந்தது. பைகளை எடுத்துக் கொண்டு விமான நிலையத்திற்கு வெளியே வந்தோம். இடப்பக்கம் திரும்பினால் சிறிது தூரத்திற்கு அப்பால் மலை மட்டுமே தெரிந்தது. வலப்பக்கம் திரும்பினால் தெருவின் முடிவில் மலை சூழ்ந்திருப்பது தெரிந்தது. சரி என்று ஒருமுறை நின்ற இடத்திலேயே இருந்து சுற்றிப் பார்த்தால் எங்கும் மலைக் குன்றுகள். அவ்விடம் விமான வழியில் முக்திநாத் செல்பவர்களை விமானம் கடைசியாக இறக்கிவிடும் இடம் என்பதால் அங்கு சில கடைகள், ஆங்காங்கே உணவகங்கள், தங்கும் விடுதிகள் என இவை அனைத்தும் தெருவின் இருமருங்கிலும் அமைந்திருந்தன. 


பொதுவாக எல்லா கட்டிடத்தின் கூரைகளிலும் அப்பகுதியில் பிரத்தியேகமாக கிடைக்கப்பெறும் நீளமான கற்களை நான்கைந்து அடுக்குகளாக வைத்திருந்தனர். எங்கள் வழிகாட்டி விடுதிக்கு அழைத்துச் செல்ல வந்திருந்தார். ஏதேனும் வண்டியில் செல்ல வேண்டும் என நினைத்து வண்டியை தேடிக்கொண்டிருந்தால், வழிகாட்டி நடக்கத் தொடங்கி விட்டிருந்தார். பிறகுதான் தெரிந்தது அந்த தெருவின் எதிர் வரிசையில் ஒரு 5 நிமிட நடைபயணத்தில் தங்கும் விடுதி அமைந்திருந்தது. விடுதியை அடைந்து முக்திநாத் செல்லத் தேவையானவற்றை மட்டும் எடுத்துக் கொண்டு விரைந்து வருமாறு அறிவுறுத்தப்பட்டிருந்தது.

அவ்விடுதி புராதனமானஅமைப்போடு பழையகால வீடுகளை நினைவூட்டும் விதமாக அமைக்கப்பட்டிருந்தது. நாங்கள் முக்திநாத் செல்லத் தேவையானவை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு தரை வழியாக பேருந்து மூலம் பயணப் படத் துவங்கி இருந்தோம். 

பயணத்தின் துவக்கத்திலிருந்தே கரடு முரடான பாதைதான். சிறிது நேரத்திற்கெல்லாம் கண்டகி நதியின் உள்ளே பயணப்பட்டுக் கொண்டிருந்தோம். நதியின் ஆற்றுப்படுகை பரந்து விரிந்திருந்தது. ஆங்காங்கே சில இடங்களில் ஓடை போல வெள்ளி நிற நீர் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. பின்னர் சற்று தூரத்தில் இருந்து முற்றிலும் மலைப்பாதை. இரு வண்டிகள் எதிர் எதிராக வந்தால் சற்று சிரமப்பட்டே நகர முடிகிறது. பாதை எங்கும் ஒருபுறம் மலைமுகடு மற்றொருபுறம் மலைச்சரிவு.

எங்கு திரும்பினாலும் சற்றே கரிய நிறமுடைய மலைக் குன்றுகளைக் காண முடிந்தது. மேலே ஏற ஏற கீழ் வழியாக பயணப்பட்ட கண்டகி நதிப் படுகை பரந்து விரிந்து கருப்புக் கம்பளம் போல தோற்றம் அளித்துக் கொண்டிருந்தது. செல்லும் வழியில் நடுவில் ஓரிடத்தில் நிறுத்தி அங்கே சில புகைப்படங்களை எடுத்துக் கொண்டோம்.

அவ்விடத்திலிருந்து கீழே அமைந்துள்ள பள்ளத்தாக்கில் பச்சை பசேலென புல்வெளியைக் காண மிகவும் அருமையாக இருந்தது. அங்கிருந்து மேல் நோக்கிச் செல்லும் வழி எங்கும் பல அரச மரங்களைக் காண முடிந்தது. ஆனால் மேலே செல்லச் செல்ல மரங்களின் எண்ணிக்கை குறையத் துவங்கி இருந்தது. பேருந்து தன்னால் முடிந்த வரை சென்று விட்டிருந்தது. 

அங்கிருந்து நாங்கள் நடைப்பயணமாக முக்திநாத் கோவிலை நோக்கிப் பயணப்பட்டோம். நடக்க இயலாதவர்கள் அங்கிருந்து குதிரை மூலமாகவும் செல்ல முடியும். முக்கால் மணி நேர நடை பயணத்திற்குப் பின், முக்திநாத் கோவிலின் நுழைவு வாயிலை வந்தடைந்தோம். அங்கிருந்து கிட்டத்தட்ட நூறு படிக்கட்டுகள் ஏறினால் கோவிலை அடையலாம். அப்படிக்கட்டுகளில் பாதி வழியில் சாளக்கிராம கற்களை வைத்து பூஜை செய்யும் ஓர் கோவிலைக் கண்டோம். அங்கு பல்வேறு அளவுகளில் நிறைய சாளக்கிராமங்களை வைத்து வழிபடுகின்றனர். அங்கு சிறிது நேரம் இருந்துவிட்டு பின்பு மீண்டும் படியேறத் துவங்கினோம்.

எங்களது இடப்பக்கத்தில் மலைமீதிருந்து வரும் நீரோடை ஆர்ப்பரித்து ஓடிக்கொண்டிருந்தது. அதை ரசித்தவாறு மேலே ஏறிக் கோவிலை அடைந்தோம். கோவிலின் முன் அமைந்திருந்த இரு தீர்த்தங்களை முதலில் கண்டோம். பின்பு முக்திநாத் கோவிலின் நுழைவு வாயிலைக் கண்டோம். இவ்வளவு நாட்கள் எதிர்பார்த்து, இத்தனை தூரம் கடந்து, பல்வேறு வகையில் பயணப்பட்டு இப்பயணத்தின் இலக்கை அடைந்த அந்த நொடி மிகவும் பரவசமாக இருந்தது.

கோவிலுக்கு செல்லும் முன்பு கோமுக் (பசு முகம்) தீர்த்தம் என்று அழைக்கப்படும் 108 பசுவின் முகங்களை போன்ற அமைப்பின் வழியாக நீர் அருவி போன்று விழும் அமைப்பில் நீராடி விட்டு செல்ல வேண்டும் என நாங்கள் அனைவரும் நீராடத் தயாரானோம். முதலில் அமைந்துள்ள ஐந்து முதல் ஆறு நீர்வீழ்ச்சி வரை கடும் குளிரை உணர முடிந்தது. அதன் பின்பு தலைக்கு உள்ளிருந்து ஆயிரக்கணக்கான ஊசிகள் தலையை அழுத்துவது போன்ற ஓர் உணர்வு ஏற்பட தொடங்கி விட்டிருந்தது. பக்திப் பரவசத்தில் ஒவ்வொரு தீர்த்தத்திலும் உடலில் அனைத்துப் பகுதியும் நனைந்தாலே அடுத்த தீர்த்தத்திற்கு செல்வேன் என அடம்பிடித்து என் முன்னால் செல்பவர்கள் நிற்க, நான் அவர்களிடமிருந்து விலகி வேகவேகமாக 108 தீர்த்தங்களிலும் நீராடி விட்டு வெளியே வந்து விட்டேன். இப்போது நினைத்தாலும் அந்த குளிர் உணர்வு சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்துகிறது. அதற்குப் பின்பு கோவிலின் முன் அமைந்துள்ள இரு குளங்களிலும் நீராடி விட்டு முக்தி நாதரை தரிசிக்கத் தயாரானோம்.

கோவிலின் நுழைவு வாயிலில் இருந்து 10 அடிக்குள் முக்திநாதர் அமர்ந்திருக்கும் கோவில் கருவறை. அங்கு புத்த மதம் சார்ந்த பெண் சன்னியாசி போல இருந்த ஒருவரே பூஜை செய்கிறார். கருவறை வாயிலின் முன் இருந்த தடுப்பின் அருகே நின்று முக்தி நாதரை தரிசித்தோம். பின்பு கோவிலின் அருகே அமைந்துள்ள மரத்தடியில் அனைவரும் அமர்ந்து, சுவாமிஜியின் தலைமையில் தன்வந்திரி மந்திரம், சுதர்சன மந்திரம் மற்றும் மஹா மிருத்யுஞ்ஜய மந்திரம் யாவும் கூறி யாகம் செய்தோம். பின்பு மந்திர ஜபம் செய்துவிட்டு அருகே இருந்த புத்தர் சிலையைக் கண்டு அதன் பின்பு கையில் கட்டி எடுத்து வந்திருந்த புளியோதரையை அனைவரும் உட்கொண்டோம்.

நேபாளத்தில் பிற இடங்களில் அமைந்துள்ள கோவில்களைப் போல முக்திநாத் கோவிலைச் சுற்றியோ அங்கு செல்லும் வழியிலோ ஒரு சிறு கடை கூட காணப்பெறவில்லை. அவ்வாறு அமைந்துள்ள ஓரிடத்தில் அம்மலைப் பிரதேசத்தில் அவசரத் தேவைக்குக்கூட ஏதும் கிடைக்க இயலாத ஓர் இடத்தில் வந்து சுவாமியை தரிசித்து நமது அன்றாட தென்னிந்திய உணவினை உண்ணும் அனுபவம் என்பதை என்னால் வார்த்தைகளால் விவரிக்க இயலவில்லை. உணவருந்தி விட்டு பின்பு மீண்டும் ஒருமுறை முக்தி நாதரை தரிசித்துவிட்டுப் புறப்படத் தயாரானோம்.

இரண்டு மூன்று மணிக்குப் பின்னர் அங்கு சில நேரங்களில் புயல் ஏற்படும் என அறிவுறுத்தப் பெற்றிருந்ததால் நாங்கள் கீழே இறங்க துவங்கிவிட்டிருந்தோம்.
வரும் வழியில் விஷ்ணு பாதம் அமைந்திருந்தது. அதை வணங்கி, பின்பு கீழே இறங்கி வந்து மீண்டும் பேருந்து நிற்கும் இடத்தை அடைந்து, அங்கிருந்து ஜாம்சம் நோக்கிப் பயணப்படத் துவங்கினோம். வரும் வழியெங்கும் மலையின் அழகைக் கண்டவாறே ஜாம்சம்மில் நாங்கள் அன்றிரவு தங்கும் விடுதியை அடைந்தோம். மறுநாள் காலை சிறிது சீக்கிரமாக கிளம்ப வேண்டி இருந்ததாலும் உடல் களைப்பினாலும் சீக்கிரமே உறங்கிப் போனோம்.

மறுநாள் காலையிலேயே இரு குழுக்களாக பிரிந்து 25 5 2019 சனிக்கிழமை அன்று பொக்காரா வந்து அடைந்தோம். பொக்காராவில் எங்களுக்காக காலை உணவு (இட்லி வடை கேசரி) என தயாராகக் காத்திருந்தது. அங்கு உணவருந்தி விட்டு பின்பு அங்கே அமைந்துள்ள கோவில்களுக்குச் செல்லத் தயாரானோம். முதலில் பொக்காராவில் ஏரியின் நடுவே அமைந்துள்ள வாராகி கோவிலுக்குச் சென்றோம். யாவரும் படகு மூலம் கோவிலை அடைந்து பிரார்த்தனை செய்து விட்டுத் திரும்பினோம். அக்கோவிலில் நமது ஊரில் சிதறுதேங்காய் அர்ப்பணிப்பது போல வழக்கம் இருக்கிறது. ஆனால் ஒரு சிறிய மாற்றம்.தேங்காயை சிதற வைக்க ஓர் இயந்திரத்தை அமைத்து ஒருவர் அதற்கு பொறுப்பாளராக தேங்காய்களை உடைத்துக் கொண்டு இருந்தார். சிறிது வேகமாக இட்டால் தானாக உடைபடும் தேங்காய்க்கு ஓர் இயந்திரம் மற்றும் அதற்கு ஒரு பொறுப்பாளர் எனக் காண்பதற்கு வேடிக்கையாக இருந்தது அவ்வமைப்பு. கோவிலைச் சுற்றி நீர் நிறைந்த ஏரியைக் கண்டு களித்து விட்டு பின் திரும்பினோம்.

அங்கிருந்து அடுத்ததாக குப்தேஷ்வர் மஹாதேவ் என்ற சிவன் கோவிலுக்கு சென்றோம். அன்று வெயிலின் வெப்பம் மிகவும் அதிகமாக இருந்தது. கோவிலுக்குள் செல்ல நுழைவுச் சீட்டு வாங்கும் இடம் சற்று உயரத்தில் படிக்கட்டுகளோடு அமைந்திருந்தது. நுழைவுச் சீட்டு வாங்கி விட்டு உள்ளே சென்றோம். அங்கு ஜலநாராயணர் என விஷ்ணு அனந்த சயனத்தில் நீரில் இருப்பது போல ஒரு சிலை அமைக்கப்பட்டிருந்தது. காண்பதற்கு மிகவும் அருமையாக இருந்தது. அங்கிருந்து மீண்டும் உள்ளே செல்லச்செல்ல வளைந்து வளைந்து படிக்கட்டுகள் கீழ்நோக்கி இறங்க ஆரம்பித்தது. உள்ளே செல்லச்செல்ல ஒளியின் அளவு குறைந்து கொண்டே வந்தது. ஈரப்பதமான ஓர் சூழ்நிலை நிலவியது. சிறிது தூரம் சென்ற பின்பு மிகவும் பழமையான ஓர் சிவலிங்கம் அமைந்திருந்தது. குப்தேஷ்வர் மஹாதேவ் என்று அழைக்கப்படும் அவரை வணங்கிவிட்டு அதற்கும் மேல் குகைக்குள் செல்ல ஆரம்பித்தோம். குகையின் வழி மிகமிக குறுகிக் கொண்டே வந்தது. செல்லும் வழியெங்கும் மேலிருந்து நீர்  ஆங்காங்கே தலைமீது  சொட்டிக்கொண்டே இருந்தது. 

தரை எங்கும் ஈரமுற்று இருந்தது. சுற்றிலும் சுண்ணாம்பு கற்களாலான பாறைகள் சூழ்ந்துஇருந்தன. செல்லச் செல்ல நீர்வீழ்ச்சியின் சத்தம் கேட்கத் துவங்கியது. உள்ளே முன்னேறிச் சென்று தேவி நீர்வீழ்ச்சி என்று அழைக்கப்படும் நீர்வீழ்ச்சியை தூரத்திலிருந்து கண்டு களித்தோம். கரும் பாறையின் இடுக்கு வழியே வெண் பஞ்சு போலத் தோற்றமளித்தது அவ்வருவி. பொதுவாக அருவிகளுக்கு சென்றால் அருகில் சென்று நீரில் இறங்கியே பழகி இருந்த எனக்கு அருவியை தொடக் கூட முடியாத தூரத்தில் பார்த்து திரும்பியது சிறிது வருத்தம் அளித்தது.

அங்கிருந்து வெளியே வந்ததும் யாவரும் அருவியைக் காணச் செல்லலாம் எனக் கூறி அழைத்துச் சென்றனர். மறுபடியும் நுழைவுச் சீட்டு வாங்கி சாலையின் மறுபுறம் இருக்கும் அருவியை காணச் சென்றால் அதே அருவி இப்போது வெளிச்சமாக கண்முன்னே வழிந்தோடிக் கொண்டிருந்தது. ஆனால் அதுவும் தொடமுடியாத தூரத்தில் தான்.அதைக் கண்டு

பின்பு அங்கிருந்து கிளம்பி விந்தியவாசினி கோவிலை வந்தடைந்தோம்.அக்கோவில் தரைமட்டத்தில் இருந்து சற்றே உயரத்தில் அமைந்திருந்தது. படிக்கட்டுகள் வழியாக கோவிலை அடைந்தோம். அங்கு உறைந்திருந்த விந்திய வாசினியைப் பிரார்த்தித்துவிட்டு கோவிலைச் சுற்றி அமைந்திருந்த இடத்தில் புறாக்களுக்கு மத்தியில் உலாவிக் கொண்டு இருந்தோம். அப்போது எங்களுடன் பயணித்த விஜி ராம் கோவிலுக்கு அருகே ஒரு திருமணம் நடந்து கொண்டிருப்பதை காண்பித்தார்கள். அத்திருமணத்தில் மணப்பெண் மாப்பிள்ளை இருவரையும் சேர்த்து மொத்தமே பத்து பேர்தான் இருந்திருப்பார்கள். மிகவும் எளிமையான முறையில் நடந்து கொண்டிருந்த திருமணச் சடங்குகளை சிறிது நேரம் கண்டிருந்தோம்.

பின்பு அங்கிருந்து கிளம்பி நாங்கள் தங்கியிருந்த விடுதியை அடைந்தோம்.  மணி 3 க்கு மேல் ஆகியிருந்தது. அன்று அருமையான மதிய உணவு எங்களுக்காக காத்திருந்தது. உணவருந்தி பின்னர் ஓய்வெடுக்கச் சென்றோம். சிறிது நேரத்திற்குள் படபடவென மழை பெய்யத் தொடங்கிவிட்டது.

மறுநாள் 26 5 2019 ஞாயிறு அன்று காலை 10 மணிக்கு பொக்காராவிலிருந்து கிளம்பி விமானம் மூலம் காட்மாண்டு வந்தடைந்தோம். அன்று மாலை காட்மாண்டுவில் உள்ள கோவில்களுக்குச் செல்வதாக பயணத் திட்டம்.

மாலை சுயம்புநாத் மஹாதேவ் என்று அழைக்கப்பட்ட புத்தமதக் கோவிலுக்குச் சென்றோம். அது முன்பு இந்துக் கோவிலாக இருந்து பிறகு புத்த மதக் கோவிலாக மாற்றி அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஆங்காங்கே சில உலோகத்தாலான எந்திரம் போன்ற வடிவமைப்புகளைக் காண முடிகிறது. அக்கோவிலின் கோபுரம் போன்ற அமைப்பில் இரு கண்கள் வரையப்பட்டிருந்தன. அக்கோவிலின் சுற்றுப் புறத்தில் இருந்து பார்த்தால் காட்மாண்டு நகரின் ஒரு பகுதியைக் காண முடிந்தது.

அங்கிருந்து கிளம்பி ஜல நாராயணர் கோவிலை வந்தடைந்தோம். சுற்றிலும் நீர் சூழ்ந்திருக்க அனந்த சயனக் கோலத்தில் நாராயணரை தரிசித்தோம். முற்றிலும் சாளகிராமத்தால் வடிவமைக்கப்பட்டிருந்த ஜலநாராயணரை வணங்கி விட்டு வெளியில் உள்ள திண்ணை ஒன்றில் சிறிது நேரம் அமர்ந்திருந்தோம். அக்கோவிலில் உள்ள ஓர் மரத்தில் மரத்தாமரை மலர்கள் பூத்திருந்தன. அவற்றையும் அங்கே இருந்த ருத்ராக்ஷ மரத்தினையும் கண்டு பின்பு தங்கும் விடுதிக்குத் திரும்பினோம்.

27 5 2019 திங்கள் அன்று காலை உணவருந்திய பின் அருகில் உள்ள கோவில்களுக்குச் சென்றோம். மிகவும் உயரமான சிவன் சிலை சங்க மஹாதேவ் என்ற பெயருடன்  நின்றகோலத்தில் காட்சி அளிப்பதை பார்த்துவிட்டு அங்கிருந்து பக்தபூரில் உள்ள டோலேஷ்வர் மஹாதேவ் என்ற சிவன் கோவிலை வந்தடைந்தோம்.

சிவன் ஓர் எருதின் உருக்கொண்டு பாண்டவர்களிடமிருந்து மறைந்து கேதார்நாத்தில் இருந்தாராம். பாண்டவர்கள் ஒருவழியாக சிவன் எங்கே உள்ளார் என்பதைக் கண்டறிந்தவுடன் அவ்வெருதை எங்கும் நகர விடாமல் தடுக்கும் பொருட்டு வாலைப் பிடித்தனராம். அப்போது எருதின் தலை மட்டும் காணாமல் போய்விட்டதாம். அத்தலைப் பகுதியே பக்தப்பூரில் உள்ள டோலேஷ்வர் மஹாதேவ் என்ற பெயரில் வழங்கப்படுவதாக குறிப்பிடுகிறார்கள். அக்கோவிலுக்கு வெளிப்புறப் பிரகாரத்தில் பெரியதாக இடுக்கி, உடுக்கை போன்றவற்றை வடிவமைத்திருந்தனர்.சில வருடங்களுக்கு முன்பு ஏற்பட்ட பூகம்பத்தால் அங்கே சில இடங்களில் இடிபாடுகளை இன்னமும் காண முடிந்தது.

அங்கே வழிபட்ட பின்பு சங்கு நாராயணர் கோவிலை வந்தடைந்தோம். கோவிலுக்குச் செல்லும் வழியில் இரு மருங்கிலும் பல்வேறு கடைகள். அக்கடைகள் பலவற்றிலும் பிரதானமாக பல்வேறு மரத்தாலும் உலோகத்தாலும் செய்யப்பட்ட கைவினைப் பொருள்களைக் காண முடிந்தது. பல அழகிய ஓவியங்களையும் கண்டவாறு கோவிலை வந்தடைந்தோம்.கோவிலில் எங்களையும் இறைவனையும் தவிர பெரியதாக மனித நடமாட்டம் இல்லாமல் இருந்தது.புறாக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக கோவில் கோபுரத்தில் குடியிருந்தன.அக்கோவிலின் சிற்ப வேலைப்பாடுகள் மிகவும் கலைநயம் மிக்கதாகக் காணப்பட்டது. கோவிலின் இடப்புறத்தில் அம்மன் சன்னிதி ஒன்று அமைந்திருந்தது. அது தசமஹாவித்யாவிற்கான கோவில் என சுவாமிஜி குறிப்பிட்டிருந்தார்கள். உள்ளே இருட்டாக இருந்ததால் கதவு வழியே பார்த்ததில் பெரிதாக ஏதும் தெரியவில்லை. அங்கிருந்து கோவிலைச் சுற்றி அமைந்திருந்த பல்வேறு சிற்பங்களைக் கண்ட வண்ணம் சுவாமி சன்னதியை அடைந்தோம். அங்கே சுவாமிக்கு எதிரே ஒரு பெரிய அளவிலான கருடன், சுவாமியை வணங்குவது போல் கல்லால் வடிவமைத்திருந்தனர். அங்கு சுவாமியின் கழுத்தைச் சுற்றி உண்மையான பாம்பைப் பாடம் செய்து ஆபரணமாக அணிவித்திருப்பதாக கோவிலின் அர்ச்சகர் தெரிவித்தார். அங்கு சுவாமியை வழிபட்ட பின்னர் வெளியே வந்து கையில் எடுத்து வந்திருந்த உணவினை மனமாற உண்டு மகிழ்ந்தோம். பின்பு அங்கிருந்து கிளம்பி விடுதியை வந்தடைந்தோம்.மறுநாள் ஊருக்கு திரும்ப வேண்டிய நாள் அதற்குள் பயணம் நிறைவுற்று விட்டதே என மனம் கூறிக் கொண்டிருந்தது.
உடைகளையும் உடைமைகளையும் எடுத்து சீர்படுத்தி வைத்து விட்டுக் கிளம்ப ஆயத்தமானோம்.

மறுநாள் 28 5 2019 செவ்வாயன்று காலை கோரக்நாத் சமாதியை அடைந்து வணங்கி விட்டு மந்திர ஜபம் செய்தோம். பின்பு சுவாமிஜி நிறைவுரை வழங்கினார்கள். அதில், விளக்கின் ஒளி சில நேரங்களில் குன்றும் போது அதைத் தூண்டி ஒளியை சீர்படுத்துவது போலவே ஆன்மிக பயணங்களும் நம்மை புத்துணர்வுடன் ஆன்ம சாதனையில் ஈடுபட உதவும் என்று குறிப்பிட்டார்கள். இவ்வாறு உடலில் வலு இருக்கும் காலத்தில் பயணங்களை மேற்கொண்டுவிட்டு ஓய்வெடுக்கும் வயதில் அனுபவங்களைக் கொண்டு மனதால் பயணங்களை மேற்கொள்ளலாம் எனவும் குறிப்பிட்டார்கள். ஏதோ அதிசயம் நடந்தாலே ஆன்மீகப்பயணம் சிறப்பு வாய்ந்தது என்று அர்த்தம் இல்லை.நாம் இங்கு வந்ததிலிருந்து இந்நொடி வரையில் யாவரும் நல்ல உடல் நலம் மற்றும் மன நலனும் இருக்கப் பெற்றமையே ஓர் ஆசி என்றும் நமது செல்வாக்கின் மூலம் கோவிலில் வரிசையில் நிற்காமல் தரிசிப்பது போன்ற சலுகைகளை பணம் மூலம் பெற இயலும். ஆனால் இயற்கையின் ஒத்துழைப்பைப் பணத்தால் பெற இயலாது.முக்திநாத் சென்று திரும்பும் வரையில் அங்கு நிலவிய தட்பவெப்பம் மிகவும் ஏற்புடையதாகவும் பயணத்திற்கு உதவி புரிவதாகவும் அமைந்திருந்தது பெரிய வரமே என்றும் குறிப்பிட்டிருந்தார்கள். இந்த பெறற்கு அரிய பயண வாய்ப்பை நல்கிய குருவருளையும் திருவருளையும் வணங்கி இப்பயணக் கட்டுரையை அவர்களின் திருப் பாதங்களில் சமர்ப்பிக்கிறேன்.