சுவையான நிகழ்சிகள்

நீண்ட தூர ரயில் பயணங்கள் எனக்கு பிடித்தமான ஒன்று. விமான பயணங்கள் சென்றாலும், சூழல் அமைந்தால் ரயில் பயணத்தை தேர்ந்தெடுப்பேன். ஒவ்வொரு ஐம்பது கிலோ மீட்டர் தூரத்திலும் புதிய மொழி,வித்தியாசமான உடை, உணவுகள் என விதவிதமான சுவை. பாரத நாட்டில் ரயிலில் பயணம் செய்வது கல்யாண விருந்து போல அறுசுவையும் இருக்கும். எனக்கு ரயில் பயணங்களில் ஏற்பட்ட அனுபவத்தை கூறவேண்டுமானால் ஒரு புத்தகமே எழுதலாம்.

சில மாதங்களுக்கு முன் ரயிலில் சென்னையை நோக்கி பயணம் செய்ய கோவையில் ரயிலில் ஏறினேன். எனது இருக்கையில் வேறு ஒரு நபர் அமர்ந்திருந்தார். இதற்கும் அந்த ரயில் கோவையிலிந்து தான் கிளம்புகிறது. அவரிடம் "ஐயா இது எனது இருக்கை, தயவு செய்து உங்கள் இருக்கையில் அமருங்கள்” என்றேன்.

என்னை மேலும் கீழும் பார்த்துவிட்டு, “சாமி, உலகமே நிரந்தரம் கிடையாது. நீங்க இந்த சீட் மேல பற்றுவைக்கலாமா? " என்றார்.

எனக்கு எங்கிருந்து தான் அந்த ஆவேசம் வந்ததோ.. “ உலகமே நிரந்தரம் இல்லாத பொழுது இந்த ரயிலில் ஏன் பயணிக்கிறீர்கள். நீங்கள் உங்க இருக்கையில் அமரவில்லை என்றால் போலீசை கூப்பிடுவேன்” என்றேன்.

அடக்கத்துடன் அவர் இருக்கையில் சென்று அமர்ந்தார். ஆன்மீகவாதிகள் என்றால் பலருக்கு கிண்டாலாகவே இருக்கிறது.

அது இருக்கட்டும். அடிப்படை ஒழுக்கம் இல்லாமல் தத்துவம் பேசுபவர்களை உங்களுக்கு பிடிக்குமா?

------------------------------------------------------------------------

திருமுருக கிருபானந்த வாரியார் அவர்களுக்கு ஆன்மீக சொற்பொழிவில் ஏற்பட்ட நகைச்சுவை நிகழ்ச்சிகள் ஏராளம்.


ஆன்மீக சொற்பொழிவுக்கு இடையில் கேள்விகளை கேட்கும் இயல்புடைய வாரியார், ஒரு சிறுவனை எழுப்பி கேட்டார்.."தம்பி உங்க பெற்றோருக்கு நீ எத்தனாவது குழந்தை? "

"நான் தான் கடைசி பையன்" என்றான் அவன்.

உடனே வாரியார்.. “தம்பி அதை நீ முடிவு செய்ய கூடாது, உங்க பெற்றோர்தான் முடிவு செய்யனும்” என்றார்.

இதற்கு பேருதான் டைமிங்கா?

----------------------------------------------------------------------------

ஒரு புகழ் பெற்ற ஆன்மீக சொற்பொழிவாளர் அவர்.

சென்னையில் எனது மாணவரும் அவரும் நெருங்கிய நண்பர்கள்.
மாணவரின் இல்லத்திற்கு மதிய உணவுக்காக நானும் சொற்பொழிவாளரும் அமர்ந்திருந்தோம்.

எனக்கு ஒரு பழக்கம். உணவு சாப்பிடவுடன் எதையும் மிச்சம் வைக்கமாட்டேன். உணவு சாப்பிட்டவுடன் எனது இலையை யாராவது பார்த்தால் இன்னும் இவருக்கு உணவு பரிமாறவில்லை என நினைப்பார்கள். அவ்வளவு தொழில் சுத்தம் :))


சொற்பொழிவாளர் எனது இலையை பார்த்துவிட்டு என்னிடம் நேரடியாக கூறாமல் எனது மாணவரிடம்..

”இலையில் ஏதாவது சில உணவை மிச்சம் வைக்க வேண்டும். இலையை குப்பை தொட்டியில் போடும்பொழுது தெரு நாய் சாப்பிட ஏதுவாக இருக்கும். புண்ணியம் பெருகும்” என்றார்.

சிறிது இடைவெளி விட்டு ..."நமக்கு சாப்பிட கொடுக்காம ஏதோ ஒரு நாய் இதுக்கு முன்னாடி காலி பண்ணிடுச்சேனு அந்த நாய் நினைக்கும்" என சொல்லி சிரித்தார்.

நான் புன்கைத்தபடியே சொன்னேன், “ இதை எல்லாமா மனுஷன் சாப்பிடறானு நாய் நினைக்ககூடாதுனு தான் எல்லாத்தையும் சாப்பிட்டேன். புண்ணியம் வேண்டுமானால் தனியாக தர்மம் பண்ணனும். நம்ம எச்சிலை கொடுத்து புண்ணியம் தேடறது பாவம்.”

நீங்க என்ன நினைக்கிறீங்க?